ΚΑΤΑΣΑΦΑΔΟΣ: Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΙΖΕΙ ΚΡΥΦΤΟΥΛΙ

Του Κώστα Κατσαφάδου

Η κυβέρνηση πάσχει ανίατα από ένα διαρκές κρυφτούλι, από τον λαό. Τόσο στα εθνικά θέματα όσο και στην καθημερινότητα. Με αυτόν τον τρόπο πιστεύει ότι μπορεί να εξαπατά για περισσότερο καιρό τους πολίτες. Οσα αποκαλύφθηκαν ότι είχε συμφωνήσει (ως… αριστερός) με την κυβέρνηση των Σκοπίων και τα έκρυβε επιμελώς για να μην ξεσηκωθούν οι Ελληνες, αλλά και τα παιχνίδια διαρκείας με τον Προϋπολογισμό, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι αυτή η κυβέρνηση δεν έχει ούτε σκοπεύει να βάλει στο λεξιλόγιό της τη λέξη αλήθεια.

Στο εθνικό θέμα έχει βάλει μπροστά τους άλλους, γιατί ξέρει ότι στην πράξη έχει υποταχθεί στη γραμμή των ξένων συμφερόντων. Δεν τόλμησε να αντισταθεί στις πιέσεις και έδωσε εκτός από το όνομα, γλώσσα και ταυτότητα στους Σκοπιανούς. Και τα τρία κλεμμένα καθώς οι Σλάβοι, οι Αλβανοί και οι Βούλγαροι που ζουν στην περιοχή δεν έχουν καμία «μακεδονική ταυτότητα», καμία «μακεδονική γλώσσα». Και αυτά τους τα χάρισε απλόχερα για να μείνει περισσότερο στην εξουσία το δίδυμο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ.

Τα ανταλλάγματα που πήρε για να υποχωρήσει από την εθνική γραμμή θα φανούν στην πορεία, καθώς δεν πιστεύουμε ότι βρίσκεται από πίσω μόνο ο πάλαι ποτέ διεθνισμός των στελεχών του κόμματός του. Ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ έχουν γίνει περισσότερο ρεαλιστές και δεν θα υποχωρούσαν αν δεν έπαιρναν κάτι.

Οσο για το προσχέδιο του Προϋπολογισμού πέρα από το…τυράκι με τα δύο σενάρια για τις συντάξεις, επί της ουσίας αποτυπώνει τα κυβερνητικά αδιέξοδα. Και τα αδιέξοδα αυτά φέρνουν: υπερφορολόγηση νοικοκυριών και επιχειρήσεων, γιγάντωση του κράτους, μη πληρωμή των ληξιπρόθεσμων οφειλών του Δημοσίου και συρρίκνωση του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ο ρυθμός ανάπτυξης να παραμένει κατώτερος των αρχικών εκτιμήσεων. Οι προβλέψεις για τις επενδύσεις αναθεωρούνται προς το δυσμενέστερο, το δημόσιο χρέος αυξάνεται και το ιδιωτικό χρέος, μήνα με τον μήνα, διογκώνεται.

Ταυτόχρονα, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας έχει υποχωρήσει, το οικονομικό κλίμα επιδεινώνεται, οι θεσμοί διακυβέρνησης υποβαθμίζονται, η οικονομική ελευθερία μειώνεται δραστικά και οι καταθέσεις των ιδιωτών δεν επιστρέφουν στο τραπεζικό σύστημα. Αλλά αυτά η κυβέρνηση φροντίζει να τα κρύβει κάτω από το σεντόνι, πιστεύοντας ότι μπορεί να συνεχίσει να εξαπατά τους πολίτες, που συνεχίζουν να βιώνουν μια άλλη πραγματικότητα από όσους είναι κλεισμένοι στον γυάλινο πύργο μιας εφήμερης εξουσίας.