Η Ειρήνη Σάλτη γράφει για το δάσκαλο της Αναστάσιο Ναυπλιώτη

Πριν από μία εβδομάδα έφυγε από τη ζωή, πλήρης ημερών και εν ηρεμία πνεύματος, ο Αναστάσιος Ναυπλιώτης, ένας από τους πιο σημαντικούς εκπαιδευτικούς της σύγχρονης ιστορίας της Νάξου… Ο θάνατός του προκάλεσε έντονα συναισθήματα στο σύνολο των ναξιωτών και όχι μόνο καθότι ο επί δεκαετίες εκπαιδευτικός άφησε το στίγμα του εκτός από τη Νάξο και στα γειτονικά νησιά… Η Ειρήνη Σάλτη – ζωγράφος, αγιαγράφος, μέσα από ένα καταπληκτικό εικόνων και συναισθημάτων χειρόγραφο όωπς σημειώνει “αποδίδει φόρο τιμής και ευγνωμοσύνης για την τεράστια προσφορά του δασκάλου στο χώρο της Παιδείας”

Ας δούμε τι αναφέρει στο κείμενό της…

Λίγες σκέψεις αντί για λουλούδια

Στον αγαπημένο δάσκαλο των μαθητικών μου χρόνων

Αναστάσιο Ναυπλιώτη ως χρέος τιμής και ευγνωμοσύνης

Ένας τηλαυγής φάρος της γνώσης έσβησε το φως του από τον επίγειο τούτο κόσμο για να λάμπει στις ουράνιες και παραδείσιες μονές ως αιώνιο φως αρετής, ηθικών αξιών και μεγαλείου ψυχής

ΔΑΣΚΑΛΟΣ με την απόλυτη έννοια της λέξης, για όλους εμάς που είχαμε την ευλογία να μας διδάξει (στα χρόνια της μέσης εκπαίδευσης στο Γυμνάσιο της Χώρας), η απώλεια αυτή είναι οδύνη και σπαραγμός, γιατί υπήρξε ο άνθρωπος εκείνος που σμίλεψε στις ψυχές μας ό,τι πολυτιμότερο είχε να δώσει η σμίλη του δασκάλου – παιδαγωγού

Είναι από τις κορυφαίες μορφές εκείνες που γίνονται οδοδείκτες στις ζωές μας, εσαεί.

Θυμάμαι πάντα και κουβαλώ στην ψυχή και στην μνήμη μου, όχι μόνο την αγέρωχη μορφή αλλά εκείνο το μοναδικό τρόπο μετάδοσης της γνώσης

Πληθωρικός στην έκφραση, γιγαντιαίος στο ανάστημα, γλαφυρός στην παράδοση των νοημάτων, πηγαίος και μοναδικός, είχε έναν τρόπο απαράμιλλο να σου σταλάξει στη ψυχή πρώτα τα ύστερα στο μυαλό, τα κορυφαία μηνύματα.

Άπλωνε τα χέρια του όταν δίδασκε στην τάξη, ωσάν ν’ αγκάλιαζε το σύμπαν. Κινήσεις έμψυχες, μεταλαμπαδευτικές, ενός ολάκερου κόσμου, και … φεγγοβόλαγε το πρόσωπό του εσωτερικό φως και ψυχική δόνηση.

Η διδαχή του στάλαζε στη ψυχή μου σαν κόμπος δροσιάς που βλάσταινε κρυφά, μυστικά, το δέντρο της γνώσης, της αρετής, του ευ αγωνίζεσθαι

Είχε αγάπη και πάθος στην έδρα. Αγαπούσε το λειτούργημά του κι αυτό το μετέδιδε ως πολύτιμο θησαυρό και παρακαταθήκη.

Και είναι από ‘κείνες τις ιερές μορφές, των σχολικών μας χρόνων, που λες και θα υπάρχουν για πάντα σε τούτο εδώ το γήινο μετερίζι, για να αγλαϊζουν τις μέρες μας και να πλουτίζουν τις ζωές μας, με τις πνευματικές τους αρετές και το ψυχικό μεγαλείο.

Ευχόμενη το καλό κατευόδιο, υποκλίνομαι με σεβασμό και βαθειά ευγνωμοσύνη, στο μεγάλο δάσκαλο, τον ΑΝΘΡΩΠΟ, τον ιδεολόγο, τον εμπνευστή, με την καρποφόρο διδαχή, τον επέκεινα …νου και νοήσεως

Ειρήνη Σάλτη (ζωγράφος – αγιογράφος)

11 Ιουλίου 2020

απο το naxospress