Η παντοδυναμία του δολαρίου

Οι περισσότερες μεγάλες πολυεθνικές της Ευρώπης και άλλων περιοχών του πλανήτη, δημοσιεύουν πλέον τους Ισολογισμούς τους σε δολάρια – παύοντας να χρησιμοποιούν τα εγχώρια νομίσματα τους. Αυτό και μόνο το γεγονός σημαίνει ότι, παρά τα «κύκνεια άσματα» που κυκλοφορούν κατά καιρούς για το δολάριο, το αμερικανικό νόμισμα εξακολουθεί να κυριαρχεί στην παγκόσμια οικονομία – ουσιαστικά χωρίς κανέναν ανταγωνισμό.

Σύμφωνα τώρα με μία μελέτη της επικεφαλής οικονομολόγου του ΔΝΤ, η επιρροή του δολαρίου είναι πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που υποθέτουμε – όπως στο παράδειγμα των διασυνοριακών ροών εμπορευμάτων και υπηρεσιών, όπου τα τιμολόγια δεν εκδίδονται στα εκάστοτε τοπικά νομίσματα, αλλά σε δολάρια. Το μερίδιο του αμερικανικού νομίσματος στην έκδοση τιμολογίων παγκοσμίως είναι 4,7 φορές μεγαλύτερο από το μερίδιο των εισαγωγών των Η.Π.Α. – ή 3,1 φορές μεγαλύτερο από το μερίδιο των Η.Π.Α. στο παγκόσμιο εμπόριο.

Για σύγκριση, το μερίδιο του ευρώ είναι κάτι λιγότερο από ίσο με το μερίδιο της Ευρωζώνης στο διεθνές εμπόριο – ενώ το μερίδιο των άλλων νομισμάτων, όσον αφορά την έκδοση τιμολογίων απέναντι στους εμπορικούς εταίρους τους, είναι σχεδόν μηδενικό. Εκτός αυτού, περί το 65% του παγκοσμίου χρέους είναι εκπεφρασμένο σε δολάρια – γεγονός που καθιστά ολόκληρο σχεδόν τον πλανήτη εξαρτημένο από τα αμερικανικά επιτόκια και γενικότερα από τις νομισματικές αποφάσεις της Fed.

• Οι συνέπειες της παντοδυναμίας του δολαρίου

Περαιτέρω, σύμφωνα με την υπάρχουσα οικονομική θεωρία, ένα κράτος μπορεί να αυξήσει τις εξαγωγές του, εάν καταφέρει να υποτιμήσει το νόμισμα του απέναντι στα άλλα νομίσματα – οπότε να αυξήσει ανάλογα την ανταγωνιστικότητα του. Η αιτία είναι το ότι, τα εξαγόμενα προϊόντα γίνονται φθηνότερα και τα εισαγόμενα ακριβότερα – με αποτέλεσμα οι εξαγωγές να αυξάνονται, οι εισαγωγές να μειώνονται και το εμπορικό του ισοζύγιο να ισοσκελίζεται ή να γίνεται πλεονασματικό (αντίστοιχα το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών). Κατά συνέπεια, αναβιώνει ο παραγωγικός του ιστός, μειώνεται η ανεργία και επιλύονται τα βασικά οικονομικά του προβλήματα.

Εν τούτοις, η θεωρία αυτή έχει περιορισμένη μόνο ισχύ, λόγω της σημασίας του δολαρίου – σύμφωνα πάντα με την οικονομολόγο του ΔΝΤ. Ειδικότερα, βάσει εκτεταμένων δεδομένων που έχουν συλλεχθεί και αξιολογηθεί, η μείωση της ισοτιμίας ενός νομίσματος κατά 1% απέναντι στο νόμισμα μίας άλλης χώρας, μειώνει την τιμή των εξαγωγικών αγαθών της εντός του ιδίου έτους μόλις κατά 0,1% – οπότε οι εξαγωγές της δεν αυξάνονται ιδιαίτερα.

Το γεγονός αυτό δεν είναι περίεργο, αφού όταν οι δύο χώρες συναλλάσσονται μεταξύ τους σε δολάρια (στο διεθνές εμπόριο σχεδόν ποτέ δεν χρησιμοποιείται το εγχώριο νόμισμα), οι εξαγωγικές τιμές τους δεν αλλάζουν καθόλου – ακόμη και αν το νόμισμα της χώρας που εξάγει υποτιμάται, σε σχέση με το νόμισμα αυτής που εισάγει τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες της.

Εάν λοιπόν οι τιμές σε δολάρια παραμένουν σταθερές, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος αύξησης της ζήτησης από το εξωτερικό, εξαιτίας της υποτίμησης του εγχωρίου νομίσματος – ενώ αυτό που συνήθως συμβαίνει είναι η άνοδος του μικτού κέρδους των εξαγωγικών επιχειρήσεων, επειδή για τις εξαγωγές τους σε δολάρια εισπράττουν περισσότερα χρήματα στο εγχώριο νόμισμα τους.

Εκτός αυτού οι εισαγωγές μειώνονται, επειδή ο εγχώριος πληθυσμός δεν είναι σε θέση να αγοράσει αυτά που αγόραζε, λόγω της υποτίμησης – στηρίζοντας έτσι το εμπορικό ισοζύγιο, εις βάρος όμως της εγχώριας ζήτησης, καθώς επίσης του πληθωρισμού που εκτοξεύεται στα ύψη (όπως στην Τουρκία, στο Ιράν κοκ.).

• Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, η εικόνα από την πλευρά των Η.Π.Α. είναι βέβαια εντελώς διαφορετική, αφού λόγω της σημασίας του δολαρίου στο παγκόσμιο εμπόριο, η υπερδύναμη το επηρεάζει όσο καμία άλλη χώρα του πλανήτη – οπότε διαθέτει ένα απίστευτα μεγάλο προνόμιο, το οποίο φυσικά δεν είναι διατεθειμένη να χάσει για κανένα λόγο.

Όσον αφορά δε τα παγκόσμια συναλλαγματικά αποθέματα, σε δολάριο είναι το 63,5% ενώ σε ευρώ μόλις το 20% (γράφημα) – με την εμπιστοσύνη στο ευρώ να μειώνεται συνεχώς, αφού έχει γίνει κατανοητό πως πρόκειται για ένα νόμισμα χωρίς πατρίδα, όπου ίσως δεν καταφέρει να επιβιώσει όταν προκληθεί η επόμενη ευρωπαϊκή κρίση, η οποία είναι μάλλον προδιαγεγραμμένη (εάν δεν υφαρπαχθεί από τη Γερμανία και τους συμμάχους της – ανάλυση).

Υπενθυμίζουμε εδώ τα εξής: «Το διεθνές τραπεζικό καρτέλ χρηματοδοτεί τον αμερικανικό στρατό, ενώ ο αμερικανικός στρατός προστατεύει τα οικονομικά συμφέροντα του τραπεζικού καρτέλ. Πρόκειται για έναν αυτόματο μηχανισμό, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να λειτουργεί μόνο για εκείνο το χρονικό διάστημα που είναι εξασφαλισμένη η παγκόσμια κυριαρχία του δολαρίου – του τρίτου «θεμελιώδη λίθου» του αμερικανικού νεοφιλελεύθερου συστήματος.

Σύμφωνα με διάφορους υπολογισμούς, το 90% της αξίας, της ισοτιμίας καλύτερα του δολαρίου, προέρχεται από τον αμερικανικό στρατό – ο οποίος χρησιμοποιείται διεθνώς από τις Η.Π.Α. για την καταναγκαστική επιβολή του δολαρίου, ως το ισχυρότερο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Με απλά λόγια, ο αμερικανικός στρατός αποτελεί το βαριά οπλισμένο χέρι του διεθνούς καρτέλ των τραπεζών – ολοκληρώνοντας το τρίπτυχο της παντοδυναμίας των Η.Π.Α.»

Mikrometoxos