Οταν ο ένας ΘΒ…του λιμανιού έθαβε τον άλλο

Καθώς περνά ο καιρός μου έρχονται στις μνήμες οι αλήστου μνήμες εποχές. Τότε που ο ένας εκ των δυο ΘΒ, πριν τον συμφεροντολογικό τους έρωτα έθαβε τον άλλο όταν βρισκόταν στο κρεβάτι του πόνου. Το τι έλεγε το στόμα του για τον άλλο δεν μπορεί να το διανοηθεί άνθρωπος. Μόνο ο Eυαγγελιστής σύντροφός του θα μπορούσε να σπάσει την σιωπή του για να μάθουμε την αλήθεια. Αλλά βλέπεις όταν τρώνε  δεν μιλάνε, όπως όταν σχεδιάζουν πίσω από τις κλειστές πόρτες. Μόνο να ήξερε πριν ο…χρυσός της καρέκλας τους φέρει πιο κοντά το τι του έσερνε ο έρμος της λεβεντογέννας, αντί να τον έχει στα πόδια του σήμερα θα έψαχνε τρύπα να κρυφτεί. Αχ και να άνοιγαν τα τηλέφωνα και τα μηνύματα τι θα μαθαίναμε. Αυτά για την ώρα. Θα επανέλθουμε, καθώς η ιστορία έχει πολλά επεισόδια ακόμη. Αλλά δεν λέμε για την ώρα άλλα. Και που είσαι παλικαράκι, μπορεί σήμερα να πιστεύεις ότι όπως ο Δάμων βρήκες τον Φειδία σου, αλλά άλλο γλύπτης και άλλο γλύφτης. Βρε ποιον μου θυμίζει η φωτογραφία…