Του Τάκη Σαράντη

Κλείσαμε πλέον ένα χρόνο πανδημίας, με τη δεύτερη κρίση που είναι σε εξέλιξη να δοκιμάζει εκ νέου τις αντοχές των Ελλήνων.

Η κρίση των μνημονίων έχει αφήσει πίσω της πολλά σημάδια, εις βάρος της οικονομίας, της εργασίας, την επικοινωνίας και κυρίως της ψυχολογίας, άρα της υγείας, των περισσοτέρων.

Εκεί που ο κόσμος πίστεψε ότι θα πάρει μια ανάσα από τα μνημόνια, ήρθε η πανδημία, μια κρίση που χτυπά αλύπητα τον πλανήτη και ασκεί μια τρομερή ψυχολογική πίεση στους πολίτες, οι οποίοι περιμένουν την«κανονικότητα».

Πέρασε το πρώτο lockdown και μόλις πήγε να ξεθαρρέψει ο Έλληνας, ήρθε το ακούρδιστο «ακορντεόν» με τα διαφόρων τύπου lockdown, μέχρι και το τελευταίο.

Η ελπίδα πουλιέται ξανά και ξανά στους Έλληνες, γιατί θέλουν να πιαστούν από κάτι, έτσι ώστε να δουν μια ήρεμη, μια καλή ημέρα.

Κούφιες κουβέντες, προβλέψεις και υποσχέσεις πάνε και έρχονται, μόνο που δεν πιάνουν τόπο και η κοινωνία έχει αρχίσει να σιγοβράζει. Τα προβλήματα της οικονομίας δεν έχουν πέσει για τα καλά πάνω στα κεφάλια των ανέργων, των εργαζομένων, των εμπόρων, των, των, των… και όταν θα ξεσπάσουν, η πίεση του κόσμου θα είναι πλέον ασφυκτική.

Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση (καθείς από το μετερίζι του), θα πρέπει να φροντίζουν να βρουν λύσεις για το σήμερα, κάνοντας ένα βήμα πίσω όπου χρειαστεί και να επεξεργάζονται σκέψεις και προτάσεις για να ανταπεξέλθουμε ως λαός στο σήμερα και το πολύ δύσκολο αύριο που θα ακολουθήσει.

Καταθέτω ως απλός πολίτης μια σκέψη στα κόμματα, που ελπίζω να φανεί χρήσιμη.

Μία από τις φράσεις που έμειναν στην ιστορία, την έχει πει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Είναι η περίφημη φράση «Η χώρα έχει μεταβληθεί σε απέραντο φρενοκομείο», η οποία είναι πραγματικά πολύ επίκαιρη.

Σε αυτή την εφιαλτική και ανεπιθύμητη ζωή που ζούμε, η απόσταση έχει αλλάξει τον τρόπο που συγκινούμαστε, που φλερτάρουμε, που ερωτευόμαστε, λείπει η εγκαρδιότητα στις ανθρώπινες επαφές και η αμεσότητα στις κοινωνικές σχέσεις.

Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου – είτε το παραδέχεται, είτε όχι – κουβαλά μέσα της μια σειρά από ψυχολογικά προβλήματα, που ποτέ δεν ξέρεις που θα σε βγάλουν. Όμως, οι πολιτικοί, οι οικονομολόγοι, οι τραπεζίτες, αν ξέρουν κάτι, είναι μόνο τα ψυχρά νούμερα και το κέρδος, είτε σε χρήμα, είτε σε σταδιοδρομία, είτε σε δόξα!

Για αυτό στην παρούσα φάση, κυρίως όμως στο σχεδιασμό της επόμενης ημέρας, όλα τα κομματικά επιτελεία πρέπει να εντάξουν στο δυναμικό τους διακεκριμένους ψυχολόγους και κοινωνιολόγους, η γνώμη των οποίων θα πρέπει να λαμβάνεται πολύ σοβαρά υπόψη, έτσι ώστε να ξημερώσουν μέρες χωρίς μιζέρια, νεύρα και κατάθλιψη.

Διαβάζουμε συχνά πυκνά την άποψη ψυχολόγων και κοινωνιολόγων για τη μετά τον κορωνοϊό περίοδο, κάνουμε μια προβολή στον εαυτό μας και ξαφνιαζόμαστε.

Οι πολίτες θα εκτιμήσουν ιδιαίτερα αυτούς που θα φροντίσουν να πάψουμε να είμαστε αυτό που κάποιοι θέλουν, δηλαδή μόνο νούμερα, αριθμοί και εκλογικά ποσοστά. Τίποτα παραπάνω.

Μέλλον θα έχουν τα κόμματα που εντοπίζουν τις βίαιες κοινωνικές αλλαγές που έχουν συντελεστεί και φροντίζουν να βρουν και να προτείνουν λύσεις, έτσι ώστε να ξαναγεννηθεί η προσδοκία και η ελπίδα.

Μέλλον θα έχουν οι πολιτικές δυνάμεις που θα αφήσουν πίσω την κοντόθωρη ματιά τους και θα αναλάβουν δράση, έτσι ώστε να έχουμε την καλύτερη επιστροφή στην επόμενη διαφορετική κανονικότητα. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο.

από το political bank