Το ΜέΡΑ25 για τους …αυτοφωράκηδες και τις ελίτ της εξουσίας
Τρία ζητήματα που κυριαρχούν στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο όπως είναι η πανδημία, η παιδεία και το κίνημα me too, αποτέλεσαν τους άξονες των τοποθετήσεων των μελών της Κεντρικής Επιτροπής του ΜέΡΑ25 που ολοκλήρωσε αργά απόψε την ολοήμερη συνεδρίασή της.
Ιδιαίτερα επικριτική ήταν η στάση των μελών της ΚΕ στα δύο πρώτα θέματα, σύμφωνα με σχετική ενημέρωση από το ΜέΡΑ25. Για την πανδημία, το συμπέρασμα είναι ότι «το lockdown δεν είναι μέτρο προστασίας, αλλά μέτρο της αποτυχίας της κυβέρνησης να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, μέτρο της εμμονής της στον αυταρχισμό ως μοναδική ‘λύση’ για κάθε πρόβλημα».
Η κυβέρνηση επικρίθηκε έντονα γιατί «όχι μόνο δεν προετοίμασε το ΕΣΥ, αλλά χρησιμοποιεί συνεχώς την πανδημία ως ευκαιρία για ένα αυταρχικό κρεσέντο χωρίς τέλος, καθώς στοχοποιείται διαρκώς η νεολαία που έχει ως μόνιμο συνομιλητή τις αύρες και τα ΜΑΤ, είτε όταν κάνει βόλτα σε μια πλατεία είτε όταν υπερασπίζεται στο δρόμο τη Δημόσια Δωρεάν Παιδεία». Σημείωσαν επίσης ότι «οι απαγορεύσεις συναθροίσεων χρησιμοποιούνται επιλεκτικά για να καταστείλουν πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης, ακόμα και βουλευτές, ενώ η Βουλή υπολειτουργεί, όπως και η Παιδεία, υπονομεύοντας το παρόν αλλά και το μέλλον μας.
Για τα ζητήματα της παιδείας έγινε λόγος για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο που αντανακλά τις βαθιές αντιφάσεις της σύγχρονης Ελλάδας. Ειδικότερα: «Ενώ αρκετοί απόφοιτοι και καθηγητές μας αναγνωρίζονται διεθνώς και φτάνουν να στελεχώνουν ξένα πανεπιστήμια, η κατάσταση στο ελληνικό πανεπιστήμιο είναι λυπηρή. Δεδομένης της στυγνής υποχρηματοδότησής του, το Δημόσιο Πανεπιστήμιο κάνει θαύματα και αξίζει να προστατευτεί από την λαίλαπα Μητσοτάκη-Κεραμέως. Μια λαίλαπα που έχει ως αληθινό στόχο την υποβάθμιση μέχρι διάλυσης του Δημόσιου Πανεπιστημίου προς όφελος των ιδιωτικών κολλεγίων και βαδίζει μεθοδικά προς αυτό το στόχο με όλα τα νομοσχέδια της θητείας της. Το ίδιο μεθοδικά όμως αντιστεκόμαστε κι εμείς, στο πλευρό της εκπαιδευτικής κοινότητας, αποφασισμένοι να δώσουμε αυτό τον καλόν αγώνα για όσο και όπως χρειαστεί».
Τέλος συζητήθηκε «και το σκληρά ιεραρχικό μοντέλο μιας εξουσίας η οποία τείνει να λειτουργεί εν κρυπτώ κι εκτός δημοκρατικού ελέγχου, που αποτελεί εύφορο έδαφος για περιπτώσεις ακραίας σεξουαλικής, και όχι μόνο εκμετάλλευσης, καθώς δημιουργεί ένα πλαίσιο γενικευμένης ατιμωρησίας για όσους ανήκουν στην ελίτ». Σύμφωνα με τις θέσεις που αναπτύχθηκαν, «ο αγώνας που βρίσκεται μπροστά μας απαιτεί αυτονόητα την απόδοση ευθυνών και δικαιοσύνης, αλλά επ’ ουδενί δεν πρέπει να περιοριστεί σε αλλαγές πολιτικού προσωπικού. Το κίνημα που γεννιέται δεν μπορεί να εκτονωθεί με έναν ακόμα ή δύο «αυτοφωράκηδες» ως ξέπλυμα του συστήματος. Απαιτεί ριζικές αλλαγές σε βάθος, όχι μόνο στο χώρο του πολιτισμού, αλλά σε όλους τους κοινωνικούς και πολιτικούς χώρους. ‘Αμεση ανάγκη λοιπόν είναι το ξερίζωμα των δικτύων εκμετάλλευσης και ευρύτεροι πολιτικοί στόχοι η δημοκρατική λογοδοσία όλων των κατεχόντων θέσεις εξουσίας και η καταπολέμηση όλων των εκφάνσεων της πατριαρχίας και της εξουσιαστικής εκμετάλλευσης σε όλα τα επίπεδα».
