Αντώνης Αντωνάκος: «Βασίλη» ξύπνα, μην τρελένεσαι.
«”Τακτοποίηση” για 70.000 καταπατητές. Πως θα διαμορφωθεί το τίμημα.
Μετά τις τακτοποιήσεις των αυθαιρέτων, η κυβέρνηση ανοίγει
τον φάκελο των καταπατημένων δημοσίων εκτάσεων.
Στόχος είναι να δώσει την δυνατότητα στους καταπατητές
να αποκτήσουν τίτλους ιδιοκτησίας…» -Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 4/12/21
Η είδηση δεν κρίθηκε σημαντική για να απασχολήσει τα κεντρικά δελτία ειδήσεων καναλιών και ραδιοφώνων. Άλλωστε και στις εφημερίδες δεν αξιολογήθηκε ως κεντρικό θέμα. «Τακτοποιήσεις καταπατημένων», δηλαδή ιδιοποίηση μερικών εκατοντάδων χιλιάδων στρεμμάτων του Δημοσίου από επιτήδειους και θρασείς, έναντι οικονομικών αντιτίμων-ψιχίων για να σωθούν τα προσχήματα. Φυσικά, στην συντριπτική πλειοψηφία, δεν πρόκειται για τον «κατιμά» των δημοσίων εκτάσεων, ούτε οι καταπατητές είναι οι φτωχοδιάβολοι παραγκουπόλεων που κατέλαβαν λίγα τετραγωνικά γης για να στεγάσουν την φαμίλια τους. Αντίθετα πρόκειται κατά βάση για τα «φιλέτα» των Δημοσίων εκτάσεων, κυρίως παραθαλάσσια ή αστικά, με μεγάλη εμπορική αξία. Κλείνει έτσι, προς όφελος των «τυχερών», μια ακόμα τεράστια «μαύρη τρύπα» από αυτές που το «κράτος δικαίου» και «ισοπολιτείας», με τους «ταγούς» του επέτρεψε να δημιουργηθεί και να γιγαντωθεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά και μάλλον δεν θα είναι και η τελευταία. Δεκαετίες τώρα παρακολουθούμε το τραγελαφικό γαϊτανάκι της επαναλαμβανόμενης «τακτοποίησης αυθαιρέτων». Εκατομμύρια αυθαίρετα, διασύρουν αενάως την Δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τους λειτουργούς του. Ακίνητα που «φύτρωσαν» εν μια νυκτί και λαθραία, εκτός σχεδίου, σε δασικές περιοχές και σε παραλίες, δίχως οικοδομικές άδειες και χωρίς καταβολή φόρων και ασφαλιστικών εισφορών νομιμοποιούνται λοιδορώντας την νομιμότητα και τους νομοταγείς. Φυσικά, το πολιτικό σύστημα, υπό την κάλυψη των κέντρων που μοιράζονται την νομή της εξουσίας και των δημοσίων εσόδων, «ικανοποιεί» τις επιθυμίες των ιδιοκτητών προσδοκώντας εκλογικά οφέλη.
Δίχως αμφιβολία και στα δύο αυτά πεδία, αυθαίρετα και καταπατήσεις, εμφανίζεται ανάγλυφα το πρόβλημα της έκτασης της διαφθοράς και της παρανομίας. Είναι δύο μόνο από τους τομείς που εξηγούν την πεποίθηση του 67% των πολιτών ότι το πρόβλημα της διαφθοράς είναι «πολύ σημαντικό» -ενώ και το 30% το θεωρεί «αρκετά σημαντικό»- (Εθνική Αρχή Διαφάνειας, έρευνα 11/9/21-30/11/21). Το γεγονός ότι οι τομείς που καταγράφονται ως «πρωταθλητές» της διαφθοράς είναι κατά σειρά τα δημόσια έργα και οι προμήθειες του Δημοσίου (62%), το πολιτικό σύστημα (59%) και τα ΜΜΕ (48%) –τα αυθαίρετα και οι καταπατήσεις δεν περιλαμβάνονταν στο ερωτηματολόγιο- αναδεικνύει το τεράστιο έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών στους τρείς από τους πυλώνες της Δημοκρατίας. Ούτε η Δικαιοσύνη όμως δεν μένει στο απυρόβλητο αφού το 21% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι υπάρχει και εκεί πρόβλημα διαφθοράς. Η δυσπιστία προφανώς εξηγείται και από το γεγονός ότι, με εξαίρεση τον αποδημήσαντα Άκη, οι πολίτες, λιγότερο ή περισσότερο δικαιολογημένα, σχημάτισαν την εντύπωση ότι το «δίχτυ της δικαιοσύνης» είναι μόνο για τα μικρά ψάρια. Οι μεγάλοι, όλοι όσοι ανήκουν στο εμφανές ή αφανές σύστημα εξουσίας, έχουν το ακαταδίωκτο, είναι στο απυρόβλητο.
Χαρακτηριστική είναι, επί του προκειμένου, και η περιβόητη «λίστα Λαγκάρντ» που, αφού την περιφέραμε για λίγα χρόνια, περιμένοντας να επικαθήσει η κόπωση των νέων γενικών προβλημάτων επιβίωσης, και ο συγκινησιακός κάματος με τα ατομικά δράματα, που μας σερβίρουν αδιαλείπτως και δημοσία δαπάνη τα κανάλια, την στείλαμε στο αρχείο με μια σεμνή τελετή. Οι πρωταγωνιστές της αποδείχθηκαν «αδιάβροχοι» με εξαίρεση τον κύριο Γ. Παπακωνσταντίνου ο οποίος «τιμωρήθηκε» από το ειδικό δικαστήριο –ενός έτους φυλάκιση με τριετή αναστολή- για αλλοίωση της λίστας. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι και σε αυτήν την περίπτωση δικαστικοί –μεταξύ των οποίων και η νυν Π.τ.Δ.- πρότειναν την αθώωσή του.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της γενικευμένης αναξιοπιστίας των θεσμών –η οποία μεταφράζεται σε παθητικότητα και αποχή- είναι τραγελαφική αλλά δεν πρέπει να εκπλήσσει η απόφαση κάποιων αρνητών να αυτοανακηρυχθούν «θεματοφύλακες του Συντάγματος». Η αναξιοπιστία και ο ευτελισμός θεσμών και αξιών οδηγεί στην παράνοια. Ο Ελληνικός κινηματογράφος είχε παρουσιάσει γλαφυρά το πρόβλημα με το εμβληματικό «Ξύπνα Βασίλη». Από τότε οι «Φανφάρες» και οι «δωρεάν σοσιαλιστές» αυξάνονται και πληθύνονται διαρκώς. Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ζούμε στη χώρα του: «είσαι ό,τι δηλώσεις». Αυτό που δεν υπολόγισαν οι ανεγκέφαλοι «θεματοφύλακες» είναι ότι, όντας εκτός συστήματος, η εκτροπή τους θα τύγχανε του υποδαυλιζόμενου αποτροπιασμού και της γενικευμένης καταδίκης. Ότι δεν επρόκειτο να τους σώσει το Ευαγγελικό «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον…». Για τους εκτός συστήματος που από ανοησία, απερισκεψία ή ατυχία θα βρεθούν στον στίβο της αρένας, ο αντίχειρας θα είναι πάντα στραμμένος στο χώμα.
Αντώνης Αντωνάκος
