Ιστορίες παράνοιας για να κόψουν…ένα κλαδί

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Οι εικόνες των τελευταίων ημερών, με ολόκληρα δέντρα και κλαδιά να καταρρέουν από το χιόνι, και να συμπαρασύρουν μαζί τους καλώδια ηλεκτροδότησης και, συνακόλουθα, το δίκτυο του ΔΕΔΔΗΕ, προκάλεσαν αλγεινή εντύπωση. Αυτό, άλλωστε, ήταν και το κεντρικό πρόβλημα που απασχόλησε και τις χθεσινές πολύωρες συσκέψεις στον «Φάρο» της Πολιτικής Προστασίας υπό τον Νίκο Χαρδαλιά, με τη συμμετοχή και του διευθύνοντος συμβούλου του ΔΕΔΔΗΕ Τάσου Μάνου. Μεγαλύτερη, όμως, αίσθηση προκαλούν οι ιστορίες…παράνοιας που κρύβονται πίσω από την αδυναμία των δήμων και των ιδιωτών να κόψουν ή να κλαδέψουν προληπτικά κλαδιά και φύλλα, προκειμένου να αποσοβήσουν καταστροφές, όπως αυτή που παρακολουθήσαμε τις προηγούμενες μέρες.

«Δεν έχει δικαίωμα ούτε ο ιδιώτης, ούτε το δημόσιο, να κόψει έστω ένα φύλλο, έστω ένα κλαδί από δέντρο», λέει στην Political, έμπλεος οργής για το δαιδαλώδες και αρτηριοσκληρωτικό σύστημα που προβλέπεται νομοθετικά ,ο δήμαρχος Κυθήρων και πρόεδρος της Επιτροπής Νήσων της ΚΕΔΕ, Στρατός Χαρχαλάκης. Αν το σκεφτεί, άλλωστε, κανείς προσεκτικά, είναι για να…τρελαίνεται. Με βάση το γράμμα του νόμου, συνεπώς, αν κάποιος δήμαρχος θελήσει να δώσει την εντολή για να κοπεί ένα κλαδί, έχει τις εξής εναλλακτικές. Αν το δέντρο είναι εντός οριοθετημένου οικισμού, τότε θα πρέπει να πάρει έγκριση από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής της οικείας Περιφεριακής Ενότητητας, στη συνέχεια από την Πολεοδομία και τέλος τη σύμφωνη γνώμη του τοπικού ή του δημοτικού συμβουλίου. Αν, δε, το δέντρο είναι εκτός του οριοθετημένου οικισμού, τότε τα πράγματα είναι ακόμα πιο σύνθετα, καθώς χρειάζεται η έγκριση του τοπικού δασαρχείου.

Εφόσον, λοιπόν, κάποιος τοπικός αρχών θέλει να είναι…σύννομος, τότε αρχίζει και φλερτάρει με τον παραλογισμό. Με δεδομένο ότι το αίτημα έστω για το κλάδεμα των δέντρων αντιμετωπίζεται ως αίτημα για οικοδομική άδεια, το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής χρειάζεται χρόνο. Εν μέσω κορονοϊού, δε, οι συνεδριάσεις έχουν περιοριστεί και, ούτως ή άλλως, τα αιτήματα είναι πολλά. Άρα, κανείς μπορεί να χρειαστεί έως και ένα δίμηνο για έγκριση από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής και ως και ένα εξάμηνο για την έγκριση της οικείας Πολεοδομίας. Και στη συνέχεια, βεβαίως, εκκρεμεί και η έγκριση από το Τοπικό ή το Δημοτικό Συμβούλιο. Με άλλα λόγια, για να κοπεί έστω και ένα κλαδί, χρειάζονται μήνες, προκειμένου να τηρηθεί ό,τι ορίζει το γράμμα του νόμου.

Ιστορίες τρέλας

Εξηγώντας τον γολγοθά που αντιμετωπίζει κάθε φορά ο κ. Χαρχαλάκης, παρουσιάζει στην Political ένα έγγραφο του 2018 από το Δασαρχείο Πειραιώς που είναι ενδεικτικό του παραλογισμού. Με ημερομηνία 14/06/2018, το Δασαρχείο απαγορεύει ρητά «την υλοτομία, κλάδευση ή εκρίζωση κάθε δασικού δένδρου, θάμνου, φρύγανου και χόρτου για λόγους προστατευτικούς, δασοπονικούς, αισθητικούς, τουριστικούς και γενικά για λόγους κοινής ωφέλειας, που φύονται μέσα σε γεωργικές ή δενδροκομικά καλλιεργούμενες εκτάσεις, σε δάσγ, δασικές εκτάσεις, φρυγανώδεις ή χορτολιβαδικές εκτάσεις, βραχώδεις εξάρσεις και γενικά ακάλυπτους χώρους». Σε αυτή την απαγόρευση συγκαταλέγονται, ακόμα, τα πάρκα, τα άλση και οι λοιποί κοινόχρηστοι χώροι. Με άλλα λόγια και σύμφωνα με τη ντιρεκτίβα του δασαρχείου, ο δήμος δεν μπορεί καν να κουρέψει τα πάρκα!

Αλλαγή πλαισίου

Όπως είναι σαφές, η λύση είναι σαφής: είτε ο εκάστοτε δήμος να είναι απολύτως σύννομος και να κλαδεύει τα δέντρα μήνες μετά από το σχετικό αίτημα είτε να παρανομεί αυτός ή κάποιος ιδιώτης, ο οποίος…παίρνει ένα αλυσοπρίονο και κάνει τη δουλειά αυτή. Υπό αυτό το πρίσμα, ο κ. Χαρχαλάκης, ο οποίος ήδη έχει αρκετές μηνύσεις στο «ενεργητικό» του για σχετικές υποθέσεις, ζητά την αλλαγή του νομικού πλαισίου μέσω του υπουργείου Εσωτερικών, προκειμένου να μπορεί η Πολιτική Προστασία του εκάστοτε Δήμου να προβαίνει στις κατάλληλες ενέργειες, προκειμένου να γίνουν οι δέουσες εργασίες. Για παράδειγμα, όπως υπογραμμίζει, θα μπορούσε η ενέργεια να τεκμηριώνεται με τη συνυπογραφή του αρμόδιου αντιδημάρχου Πολιτικής Προστασίας κάθε δήμου, από κοινού τον τοπικό δασονόμο.

Πηγή: Politcal