Ο φίλος μου και συνεργάτης, Μίκης Θεοδωράκης – μια εξομολόγηση στο mousikogramma

Γράφει ο Γιάννης ΦλέσσαςΤον Μίκη Θεοδωράκη τον γνώρισα για πρώτη φορά το ’72 στο «Άλμπερτ Χολ» του Λονδίνου, που παρουσίασε ένα βιβλίο του. Έτυχε εκείνο τον καιρό να βρίσκομαι εκεί κι έτσι δεν έχασα στιγμή! Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα πολύ αστείο περιστατικό! Τη στιγμή που είχα μπει στην αίθουσα, με σταματάτησε κάποιος από τους ταξιθέτες, λέγοντάς μου: «Κύριε Θεοδωράκη, πού πάτε;»…. Με πέρασαν για το Μίκη, γιατί τότε είχα πολύ σγουρό μαλλί…

To ’73 πήγα στο Παρίσι, ως ανταποκριτής της εφημερίδας «Βραδυνή» για μία συναυλία του στο θέατρο «Μπομπινό»,όπου παρουσίασε για πρώτη φορά τα «18 λιανοτράγουδα της Πικρής Πατρίδας». Από τότε γίναμε φίλοι και συνεργάτες. Πάντα μού υπέγραφε: «Στο φίλο και συνεργάτη Γιάννη Φλέσσα». Μάλιστα, το 1975 του βρήκα στη γειτονιά μου, στον περιφερειακό του Φιλοπάππου, το σπίτι όπου μένει μέχρι σήμερα .

Ο Μίκης δεν κρατούσε ποτέ αρχείο με τους δικούς του δίσκους. Εγώ από την άλλη, είναι γνωστό ότι έχω ψώνιο με τη μουσική του ελληνικού και κυρίως του παγκόσμιου κινηματογράφου. Επειδή, λοιπόν, τον αγαπούσα και μού άρεσαν πολύ τα μουσικά κινηματογραφικά του έργα, θέλησα να τα βγάλω από βινύλια, που ήταν μέχρι τότε, σε long play version . Το ’62 είχε βγει η μουσική για την ταινία «Ηλέκτρα», αλλά μετά από κάποια χρόνια εξαφανίστηκε. Πήγα στον Μιχάλη Κακογιάννη, γιατί εκείνος είχε τα πνευματικά δικαιώματα της ταινίας και μου έδωσε τη μπομπίνα με τη μουσική. Αργότερα, έκανα ένα συμβόλαιο με το Μίκη, που έλεγε ότι: «Ο Γιάννης Φλέσσας έχει το δικαίωμα να βγάλει σε cd τη μουσική από οποιοδήποτε έργο μου». Πήγα στον Κώστα Σάκαρη και έβγαλα την «Ηλέκτρα», τη «Φαίδρα», το «Στρατηγό Τίτο» με τον Ρίτσαρντ Μπάρτον και την Ειρήνη Παπά. Μάλιστα, θυμάμαι ότι αυτή η ταινία είχε κάνει πρεμιέρα στο «Παλλάς», παρουσία του Γεωργίου Ράλλη. Επιπλέον, φρόντισα να κυκλοφορήσει σε cd και το «Μπιριμπί», μια γαλλική αντιπολεμική ταινία.

Σαν άνθρωπο, το φίλο μου τον Μίκη τον χαρακτηρίζω ειλικρινή και ποτέ υπερβολικό σε αυτά που λέει και πράττει. Είναι πολύ προσιτός, γελαστός, δεν κρατάει κακίες και… βέβαια ήταν λάτρης πάντα του γυναικείου φύλου!….

Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει γράψει στον πρόλογο του βιβλίου του Γιάννη Φλέσσα, «30 συνεντεύξεις και ένα αντίο»: «Ο Γιάννης Φλέσσας υπήρξε πάντοτε ένας θερμός, λαμπρός και πιστός συνεργάτης, που έσκυψε με πραγματική αγάπη στο έργο μου, στο οποίο πρόσφερε πάρα πολλά και μάλιστα σε ιδιαίτερα δύσκολες εποχές. Με ειδικότητα στον κινηματογράφο και στη μουσική για κινηματογράφο, φώτισε σημαντικές πτυχές του έργου μου, που χωρίς αυτόν θα παρέμεναν άγνωστες στο ελληνικό κοινό. Του οφείλω πολλά και τον ευχαριστώ με όλη τη θέρμη της αγάπης μου και της εκτίμησής μου στο πρόσωπο και το έργο του».

από το mousikogramma.gr