Όταν ο Προκόπης Παυλόπουλος έθετε εγκαίρως το ΝΑΤΟ προ των ευθυνών του για την τουρκική παραβατικότητα

Σήμερα το απόγευμα ο πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης θα επικοινωνήσει με τον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg για να του θέσει το ζήτημα της προκλητικής τουρκικής παραβατικότητας και ότι το ΝΑΤΟ δεν μπορεί να μένει απαθές.

Αυτή τη θέση-καταγγελία για την ως τώρα απάθεια του ΝΑΤΟ είχε διατυπώσει εγκαίρως και με μεγάλη οξυδέρκεια ο Προκόπης Παυλόπουλος ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όταν είχε συναντηθεί με τον Stoltenbergστην Αθήνα, στις 10.10.2019, λίγο μάλιστα πριν ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ αναχωρήσει για την Άγκυρα προκειμένου να συναντηθεί με τον Ταγίπ Ερντογάν.  Έτσι το «μήνυμα» του Προκόπη Παυλόπουλου δεν αφορούσε μόνο το ΝΑΤΟ αλλά και την ίδια την Τουρκία.

Να μια μεγάλη ευκαιρία λοιπόν να υπενθυμίσει στον Jens Stoltenberg ότι το «νίπτω τας χείρας μου» του ΝΑΤΟ δεν είναι αποδεκτό από την Ελλάδα και ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα το λέει.  Το είχε πει, μέσω Προκόπη Παυλόπουλου, ήδη από το 2019, και η δήλωση του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας ήταν η ακόλουθη:

«Σε ό,τι αφορά την Χώρα μου, η Ελλάδα έχει αποδείξει – και αποδεικνύει καθημερινά, κατά γενική ομολογία – πως αποτελεί υπόδειγμα συνεπούς και αποτελεσματικού Συμμάχου στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, ως προς όλο το φάσμα των υποχρεώσεών της.  Γι’ αυτό αξίζει την αναγνώριση και τον σεβασμό όλων των Συμμάχων της στο ΝΑΤΟ.  Τούτο συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

Πρώτον, η Συμμαχία μας, το ΝΑΤΟ, πρέπει να συμπαρασταθεί εμπράκτως στην Ελλάδα για την αντιμετώπιση του Προσφυγικού-Μεταναστευτικού ζητήματος, πάντοτε με γνώμονα τον σεβασμό της αξίας του Ανθρώπου.

Και, δεύτερον, η Συμμαχία μας, το ΝΑΤΟ, πρέπει να υπερασπισθεί εμπράκτως την Ελλάδα έναντι οιουδήποτε θα διανοείτο να προσβάλει τα Σύνορά της, την Επικράτειά της και την Κυριαρχία της, πολλώ μάλλον όταν πρόκειται για σύνορα και επικράτεια και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με το πρωτογενές Ευρωπαϊκό Δίκαιο.  Και όταν λέω έναντι οιουδήποτε το εννοώ στο ακέραιο, δοθέντος ότι αφορά ακόμη και μέλη του ΝΑΤΟ.  Διότι οφείλουμε να ερμηνεύουμε τις διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου περί οργάνωσης και λειτουργίας του ΝΑΤΟ όχι μόνο κατά το γράμμα τους αλλά, κατ’ εξοχήν μάλιστα, κατά το πνεύμα τους, το οποίο αναδεικνύεται από την ίδια την αποστολή της Συμμαχίας.  Και το πνεύμα αυτό δεν ανέχεται, κατ’ ουδένα τρόπο, οιασδήποτε μορφής προσβολή των συνόρων, του εδάφους και της κυριαρχίας μέλους του ΝΑΤΟ, απ’ οπουδήποτε και αν προέρχεται.  Υπό διαφορετική εκδοχή αποδυναμώνεται, και δη επικίνδυνα, το ίδιο το ΝΑΤΟ.»