Κ. ΚΑΤΣΑΦΑΔΟΣ: ΩΡΕΣ ΕΥΘΥΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ

Από τον Κώστα Κατσαφάδο

Eχουμε επισημάνει αρκετές φορές από αυτή τη φιλόξενη στήλη της «δημοκρατίας» ότι τα Μνημόνια, εκτός από την οικονομική κρίση που άλλαξε τη ζωή όλων των Ελλήνων, έφεραν και κρίση θεσμών και αξιών. Η Ορθόδοξη Εκκλησία αποτελεί τον βασικό πυλώνα στήριξης αυτού του έθνους. Στις κρίσιμες εποχές που ζούμε, όμως, διαπιστώνουμε με θλίψη ότι ο χριστιανισμός σε πολλές περιοχές του κόσμου βιώνει έναν πρωτόγνωρο διωγμό.

Τα γράφω αυτά με αφορμή τη μεγάλη κρίση που ξέσπασε μεταξύ του Οικουμενικού Πατριαρχείου και του Πατριαρχείου της Μόσχας. Μια κρίση που ήρθε αυτές τις δύσκολες εποχές τις οποίες βιώνει ο πλανήτης και για την ώρα παραμένουν άγνωστες οι επιπτώσεις που θα υπάρξουν στην Ορθοδοξία από την ακοινωνησία, την οποία κήρυξε η Μόσχα στο Φανάρι. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι αυτή η κρίση δεν θα επεκταθεί και πως θα υπάρξουν ψύχραιμες φωνές που θα κατεβάσουν τους τόνους, ώστε να επανέλθει η γαλήνη στις σχέσεις του Οικουμενικού Θρόνου και της Μόσχας.

Η Ορθοδοξία μας, και ιδιαίτερα το δοκιμαζόμενο εξαιτίας πολλών παραγόντων Φανάρι, ούτε πρέπει ούτε είναι επιθυμητό να μείνει σε αυτή τη μάχη μόνη της. Η Εκκλησία της Μόσχας μπορεί να νιώθει ισχυρή, με την αυτοπεποίθηση της οικονομικής ευρωστίας και του πολυπληθούς ποιμνίου της. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, ότι δεν πρέπει να λειτουργήσει χωρίς σεβασμό απέναντι στη μητέρα των Ορθόδοξων Εκκλησιών, που είναι το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Διότι δύο από τις μεγαλύτερες αρετές που πρέπει να καλλιεργούν όλοι ανεξαιρέτως οι χριστιανοί είναι αυτή της διάκρισης και της υπακοής.

Χρειάζονται ψυχραιμία και νηφαλιότητα. Το εκκλησιαστικό σκέλος θα το λύσει ο χρόνος ή η ίδια η Μόσχα, όταν και αν αποφασίσει να άρει την απόφασή της να σταματήσει την κοινωνία με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Ο ρωσικός λαός είναι ευσεβής και ηρωικός. Παρότι η Ορθόδοξη Εκκλησία στη χώρα του πέρασε τη δοκιμασία του κομμουνιστικού καθεστώτος, βγήκε ζωντανή από τις «κατακόμβες» της. Η φλόγα της πίστης δεν έσβησε από τις καρδιές των Ρώσων, και αυτό το διαπιστώνει κανείς εύκολα από την ευσέβεια των Ρώσων προσκυνητών που έρχονται στην Ελλάδα.

Ενα διοικητικής φύσης ζήτημα, όπως είναι το δικαίωμα των Ουκρανών να αποκτήσουν τη δική τους αυτοκέφαλη Εκκλησία, δεν μπορεί και δεν πρέπει να δοκιμάσει τις διορθόδοξες σχέσεις. Το πρόβλημα που προέκυψε θα το λύσουν οι εκκλησιαστικές Αρχές.

Η ακοινωνησία που επέβαλε η Ρωσία στο Φανάρι δεν επηρεάζει ουσιαστικά τους απλούς πιστούς. Κανείς δεν τους αρνήθηκε την έλευση και κανείς δεν θα τους αρνηθεί τη θεία κοινωνία και το συλλείτουργο. Οι απλοί Ρώσοι πιστοί πάντα ήταν και πάντα θα είναι ευπρόσδεκτοι τόσο στη μητέρα Εκκλησία όλων μας, στο μαρτυρικό Οικουμενικό Πατριαρχείο, όσο και στην Ελλάδα.

Διότι αυτό είναι η Εκκλησία – και ως λέξη και ως έννοια: Κοινωνία και κοινότητα...

* Bουλευτής Ν.Δ. στην Περιφέρεια Α’ Πειραιά και Νήσων (το άρθρο δημοσιεύθηκε στη δημοκρατία 17-10-18)