Τα (ανήθικα) κιτάπια της Πανδώρας – FANTOMAS.GR
Φθινόπωρο ήταν όπως και τώρα το 2008, όταν ο τότε υπουργός Ναυτιλίας της κυβέρνησης Καραμανλή, Γιώργος Βουλγαράκης, είχε βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα. Αιτία, η υπόθεση με λογαριασμό σε offshore εταιρείες του πατέρα της συζύγου του Αικατερίνης Πελέκη.
Στη δίνη εκείνης της ταραχώδους ιστορίας ήταν που ο Βουλγαράκης είχε πει την ατάκα που έμεινε στην ιστορία ότι «το νόμιμο είναι και ηθικό».
Πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι από τότε. Ο πρώην υπουργός και η σύζυγός του αθωώθηκαν (σ.σ. για μη μένουμε στο αρχικό σούσουρο και να ξεχνάμε τη δικαστική δικαίωση των εμπλεκόμενων), η κυβερνητική εξουσία στην Ελλάδα άλλαξε πολλά χέρια με φόντο τρία μνημόνια σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, αλλά η δοκιμασμένη πατέντα των νόμιμων και ηθικών εξωχώριων εταιρειών ζει και βασιλεύει.
Απόδειξη ότι το 2016 μάθαμε… παναμέζικα εξαιτίας του σκανδάλου των «εγγράφων του Παναμά», των Panama Papers, τα οποία περιείχαν περισσότερους από 200.000 λογαριασμούς offshore εταιρειών και στοιχεία των κατόχων τους που «πάρκαραν» τις περιουσίες τους σε φορολογικούς παραδείσους.
Και τώρα ξανά τα ίδια. Την περασμένη Δευτέρα άνοιξε το κουτί της Πανδώρας και από τα σωθικά του διέρρευσαν άλλα καυτά έγγραφα, τα Pandora Papers. Τι λένε αυτά; Ότι 35 νυν και πρώην ηγέτες κρατών καθώς και εκατοντάδες υψηλόβαθμοι κρατικοί αξιωματούχοι διατηρούν ανοιχτή γραμμή με υπεράκτιες εταιρείες μέσω των οποίων μυθικές περιουσίες διακινούνται σε δαιδαλώδεις διαδρομές, ώστε οι φορολογικές αρχές κάθε χώρας να μην μπορούν να βρουν την πραγματική περιουσιακή κατάσταση του δικαιούχου.
Και από μεγαλορρήμονες δικαιούχους, άλλο τίποτα. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι στα… κιτάπια της Πανδώρας φιγουράρουν μεταξύ άλλων τα ονόματα του Τσέχου πρωθυπουργού Αντρέι Μπάμπις (κατηγορείται ότι τοποθέτησε 22.000.000 δολάρια σε εταιρείες-βιτρίνα προκειμένου να χρηματοδοτήσει την αγορά ενός πύργου στη νότια Γαλλία), του πρώην πρωθυπουργού της Βρετανίας Τόνι Μπλερ (φέρεται να αγόρασε ακίνητο στο Λονδίνο μέσω ξένης εταιρείας), του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελέσνκι (εμφανίζεται να έχει δημιουργήσει από το 2012 έως σήμερα ένα δίκτυο offshore μέσω των οποίων αγόρασε τρία ακίνητα στο Λονδίνο), καθώς και του πρώην υπουργού της Γαλλίας και πρώην γενικού διευθυντή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Ντομινίκ Στρος–Καν που διαβίβασε πολλά εκατομμύρια δολάρια αμοιβών του ως συμβούλου επιχειρήσεων μέσω μαροκινής εταιρείας που είναι απαλλαγμένη από φορολογία.
Παραδέχτηκε μάλιστα ο τελευταίος ότι από το 2013 έχει μεταφέρει την οικονομική έδρα του στο Μαρόκο και καταβάλλει εκεί τους (χαμηλούς…) φόρους του.
Παράνομη η πρακτική; Όχι, τουλάχιστον σε αρκετές χώρες. Ηθική, όμως; Την απάντηση που όπως είχε πει ο κ. Βουλγαράκης ανάγεται στη σφαίρα της φιλοσοφίας δεν θα τη δώσουμε εμείς. Τη δίνει εμμέσως η πρόεδρος της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, που στο άκουσμα των αποκαλύψεων για τα Pandora Papers προανήγγειλε αυστηρότερα μέτρα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
Την έδωσε καθαρότερα ο Σβεν Γκίγκολντ, αρμόδιος για θέματα οικονομικής πολιτικής των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο, λέγοντας ότι «τα κράτη-μέλη της Ε.Ε., αλλά και οι υπουργοί Οικονομικών του ΟΟΣΑ σε όλο τον κόσμο συχνά θεσπίζουν κανόνες οι οποίοι έχουν έτσι διατυπωθεί ώστε να περιέχουν την παράκαμψή τους».
Πέρα από απαντήσεις απαιτούνται λύσεις. Και τις απαιτούν οι φορολογούμενοι, που κυβερνήσεις και οργανισμοί όπως το ΔΝΤ τού άλλοτε επικεφαλής του Στρος–Καν τούς αναγκάζουν να ματώσουν από την υπερφορολόγηση και να ζητούν απόδειξη από τον υδραυλικό, αλλιώς θα έρθουν τα μνημόνια.
Αλλά οι πολίτες του κόσμου ζητούν και κάτι τελευταίο: να γίνει συνείδηση στους κήνσορες του politically correct και της δημοσιονομικής πειθαρχίας η πεποίθηση του Ιρλανδού πολιτικού Ντάνιελ Ο’ Κόνελ, που είχε γεννηθεί το μακρινό 1775, ότι τελικά «τίποτε δεν μπορεί να είναι πολιτικά ορθό, αν είναι ηθικά λάθος».
