Η Κατερίνα Νικολοπούλου, τα…οργισμένα πληκτρολόγια και οι δημοτικές εκλογές στη Νέα Σμύρνη

Η υποψήφια δημοτική σύμβουλος στη Νέα Σμύρνη Κατερίνα Νικολοπούλου γεννήθηκε στην Πάτρα και από το 1994 ζει στην Αθήνα. Απόφοιτη της Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας του ΕΚΠΑ και του Εργαστηρίου Επαγγελματικής Δημοσιογραφίας, ξεκίνησε να εργάζεται σε μεγάλα μέσα του έντυπου και του ηλεκτρονικού Τύπου. Από το 2014 εργάζεται και για το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Η ιστορία της με τη Νέα Σμύρνη ξεκίνησε το 1999 όταν την επισκέφτηκε για να πάρει συνέντευξη από τη Δόμνα Σαμίου. Τότε αποφάσισε ότι θέλει να μείνει για πάντα στη Νέα Σμύρνη. Από το 2018 είμαι κηδεμόνας του Μένιου, ενός πρώην αδέσποτου γάτου που την επέλεξε μπαίνοντας στη μηχανή του αυτοκινήτου της.

Σε συνέντευξή της στο ΑΠΕ- ΜΠΕ η Κ. Νικολοπούλου εξηγεί γιατί αποφάσισε να μπει στη διαδικασία να ασχοληθεί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση, σε μια περίοδο που επικρατεί η άποψη ότι «όλοι είναι ίδιοι» και τους λόγους που επέλεξε τον συνδυασμό της Δήμητρας Νάνου «ΝΕΑ ΣΜΥΡΝΗ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ».

Ακολουθεί η συνέντευξη της Κ. Νικολοπούλου στο ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ερ.: Τι σας ώθησε να μπείτε στη διαδικασία να διεκδικήσετε την ψήφο των συμπολιτών σας σε μια εποχή που όσοι συμμετέχουν στην τοπική αυτοδιοίκηση βρίσκονται στο στόχαστρο έντονης κριτικής και απαξίωσης;

Απ.: Η δουλειά μου, μού έμαθε δύο πράγματα: ότι δεν φταίνε οι θεσμοί αλλά ο τρόπος που υπηρετούνται ή μάλλον που δεν υπηρετούνται, και ότι οι απλουστεύσεις είναι ένας βολικός δρόμος που οδηγεί όμως με μαθηματική ακρίβεια στην αποσάθρωση που βιώνουμε.

Ως πολίτης, ως σκεπτόμενος πολίτης, είχα ένα σωρό λόγους να γκρινιάζω κάθε φορά που κάτι ενοχλούσε την ποιότητα ζωής μου, την αίσθηση ασφάλειας μου, την αισθητική μου. Προσπαθούσα να εισακουστώ. Να βρω μια άκρη στην επικοινωνία μου με τον Δήμο. Τις περισσότερες φορές αποτύγχανα παταγωδώς με τηλέφωνα που δεν σηκώνονταν ποτέ ή με στελέχη του Δήμου που δήλωναν αναρμόδια. Τελικά η μόνη διέξοδος για έναν πολίτη είναι οι οργισμένες αναρτήσεις σε γκρουπ της Νέας Σμύρνης. Σε μια συζήτηση με φίλους συνδημότες στις αρχές του καλοκαιριού, άκουσα την ερώτηση: «Ποιον θα ψηφίσουμε στις εκλογές;» και όταν απάντησα: «Έλα ντε!», κατάλαβα το μερίδιο της ευθύνης που μού αναλογούσε. Δεν είχα κάτσει ποτέ σοβαρά να δω ποιοι είναι οι υποψήφιοι, με τι ασχολούνται, τι πιστεύουν. Κατάλαβα λοιπόν ότι είχα βολευτεί κι εγώ στον ρόλο της γκρινιάρας. Άρχισα λοιπόν να διαβάζω, να συζητώ και μία καλή φίλη μου είπε ότι η Δήμητρα Νάνου αναζητεί ανθρώπους με το δικό μου προφίλ: αυτούς δηλαδή που θέλουν να κινητοποιηθούν για να αλλάξει κάτι. Έγινε η συνάντηση. Αποφάσισα λοιπόν να μπω στη διαδικασία γιατί θέλω να μπορώ να λέω ότι προσπάθησα όσο μπορούσα να συμμετέχω στη λύση.

Ερ.: Ποια είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει κατά κανόνα στην καθημερινότητα του ο πολίτης στη Νέα Σμύρνη;

Η έλλειψη οργάνωσης, πολλές φορές η έλλειψη λογικής και κανόνων που να είναι ξεκάθαροι σε όλους. Για παράδειγμα, η ανακύκλωση θα μπορούσε να λειτουργεί πιο αποτελεσματικά, οι κάδοι θα μπορούσαν να πλένονται μία στο τόσο – ιδιαίτερα το καλοκαίρι, αν υπήρχε η έννοια του στοιχειώδους προγραμματισμού. Τα κλαδιά των δέντρων που έχουν σπάσει δεν θα πρέπει να μένουν πεσμένα μέχρι να ξεραθούν, εμποδίζοντας την προσβασιμότητα και την ορατότητα. Οι εφοδιασμοί των καταστημάτων δεν μπορεί να γίνονται σε ώρα αιχμής. Τα πεζοδρόμια θα μπορούσαν να γίνονται με υλικά που δεν γλιστράνε και που απορροφούν στοιχειωδώς τα νερά σε μια εποχή κλιματικής κρίσης. Οι παιδικές χαρές να μην έχουν χαλίκια και σίδερα που μένουν σκουριασμένα λόγω φθοράς. Τα δέντρα να μην κόβονται ελαφρά τη καρδία σε περιοχές όπου το τσιμέντο αυξάνεται για να ικανοποιήσει τη ζήτηση για σπίτια. Το πράσινο να έχει τα χαρακτηριστικά της ανθεκτικότητας στις νέες κλιματικές συνθήκες και την αντίστοιχη περιποίηση. Τα αυτοκίνητα να μην παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια. Παραθέτω μια σειρά από μικρά αλλά και τόσο σημαντικά για να δείξω ότι αν υπήρχε μια διοίκηση που πραγματικά παρακολουθεί τη λειτουργία της πόλης, θα είχε βρει λύσεις για όλα αυτά. Δεν νιώθω ότι οι ιθύνοντες έχουν παρατηρητικότητα ή διάθεση για παρατηρητικότητα. Και έτσι μεγαλώνει η απόσταση του κατοίκου από τον Δήμο. Έτσι γίνονται εχθροί και μετά από αυτό το σημείο όχι μόνο δεν μπορεί να διορθωθεί τίποτα, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει και τίποτα.

Ερ.: Τι είναι το καινούριο που έχετε κατά νου να βάλετε εσείς σε αυτή τη διαδικασία για να επέλθει μια αλλαγή;

Απ.: Να κάνω αυτά που θα ήθελα ως πολίτης να κάνει ένα μέλος του δημοτικού συμβουλίου. Να συνεργάζεται, να παρατηρεί, να αναζητεί τις καλύτερες πρακτικές, να κάνει έρευνα για να βρει τους ειδικούς για κάθε πρόβλημα. Θα είμαι παρούσα. Θα επιστρατεύσω τα αντανακλαστικά που ανέπτυξα στην δημοσιογραφική μου δουλειά. Έχω μάθει να λογοδοτώ καθημερινά, να τηρώ προθεσμίες, να αναζητώ λύσεις υπό πίεση. Θα συνθέτω τις απόψεις για να βρίσκουμε τα κοινά σημεία που θα μάς πάνε μπροστά. Πιστεύω ότι είναι ΑΝΑΓΚΑΙΟ να αποκατασταθεί το χάσμα της επικοινωνίας Δήμου – Δημότη για να γίνουν αυτοί και πάλι σύμμαχοι. Μόνο αν αποκατασταθεί μια στοιχειώδης σχέση εμπιστοσύνης μπορούν να γίνουν οι παρεμβάσεις που απαιτούνται για μια πόλη ανθεκτική απέναντι στις κλιματικές προκλήσεις, με ποιότητα ζωής και ασφάλεια. Μια κοινωνία που μπορεί να σταθεί δίπλα στους λιγότερο δυνατούς και να μην αφήνει κανέναν να νιώθει μόνος. Που εκμεταλλεύεται τα χρηματοδοτικά εργαλεία για το καλό του συνόλου. Μια κοινωνία που αντιμετωπίζει το δημόσιο χώρο σα να είναι σπίτι της.