Ικαρία: Το νησί που…πανηγυρίζει με τους επισκέπτες του
Εκεί κάπου στο βορειοανατολικό Αιγαίο βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα και ωραιότερα νησιά της Ελλάδας, που φαίνεται πως κρατά το μυστικό της μακροζωίας, αφού κατατάσσεται μεταξύ των τεσσάρων περιοχών του πλανήτη με τους μακροβιότερους κατοίκους!
Ο λόγος, φυσικά, για την Ικαρία, όπου η ζωή έχει άλλους – πιο χαλαρούς – ρυθμούς, είναι γλυκιά σαν το μέλι της και ξεφαντώνει Κυβέρνησης επιτρέποντος στα πανηγύρια της αν και ο κορονοιός καραδοκεί φέτος!
Τα πανηγύρια εξάλλου είναι σχεδόν συνώνυμα με την Ικαρία – ή Νικαριά – αφού οι κάτοικοι της τα οργανώνουν πολύ συχνά, ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες, είτε για θρησκευτικούς είτε για άλλους λόγους. Τα πανηγύρια διοργανώνονται εκ περιτροπής από τους ντόπιους, οι οποίοι προσφέρουν στους επισκέπτες τους το υπέροχο, δυνατό, κόκκινο κρασί της Ικαρίας – που ήταν γνωστό από τον Όμηρο – αλλά και βραστό ή ψητό κατσικίσιο κρέας ως συνοδευτικό. Το γλέντι ξεκινά νωρίς και ο…Ικαριώτικος διαρκεί ως το πρωί!
Η Ικαρία κατοικείται από πριν το 7000 προ Χριστού! Εκεί εγκαταστάθηκαν Νεολιθικοί προ των Ελλήνων κάτοικοι, τους οποίους οι μετέπειτα Έλληνες αποκαλούσαν Πελασγούς.
Ο μύθος θέλει την Ικαρία να παίρνει το όνομα της από τον Ίκαρο, το γιο του Δαίδαλου, που θέλησε ν’ αγγίξει τον ήλιο πετώντας με τα κέρινα φτερά του, τα οποία έλιωσαν, με αποτέλεσμα ο νέος να πέσει στα νερά του πελάγους, που έκτοτε ονομάζεται Ικάριο.
Ο Ίκαρος όμως δεν είναι η μόνη μυθική μορφή με την οποία σχετίζεται το νησί. Ο θεός Διόνυσος εικάζεται ότι γεννήθηκε στην περιοχή του Δράκανου ενώ στον οικισμό Νας – σύμφωνα με άλλο μύθο – κατοικούσαν οι θαλάσσιες νύμφες Ναϊάδες!
Πρωτεύουσα του νησιού κι ένα από τα δύο λιμάνια της είναι ο ήσυχος Άγιος Κήρυκος. Κτισμένος αμφιθεατρικά σε μια καταπράσινη πλαγιά, διατηρεί τον παραδοσιακό του χαρακτήρα με τα γραφικά του δρομάκια, τις παλιές συνοικίες και τα όμορφα καπετανόσπιτα.
Για πιο «ζωντανές» καταστάσεις, ο Εύδηλος στα βόρεια του νησιού είναι ένας διατηρητέος παραθαλάσσιος οικισμός, με πανέμορφα γραφικά σοκάκια και ένα παραδοσιακό λιμάνι με πολύχρωμα καΐκια, που αποτελεί τη δεύτερη πύλη εισόδου στην Ικαρία.
Εκτός όμως από τα δυο της λιμάνια, η Ικαρία διαθέτει πανέμορφα χωριά που διατηρούν την αυθεντικότητα τους και αξίζουν να τα επισκεφθεί κανείς.
Ο Αρμενιστής με την υπέροχη θέα στο απέραντο γαλάζιο, το γραφικό Καρκινάγρι που απλώνεται από το βουνό μέχρι τη θάλασσα, ο Μαγγανίτης με τα μοναδικά βράχια που «βουτάνε» στο Αιγαίο, το Πεζί με την πλούσια φυσική ομορφιά αλλά και ο Χριστός Ραχών που θεωρείται ένα από τα ωραιότερα χωριά του νησιού!
Την Ικαρία την χαρακτηρίζει η άγρια ομορφιά. Πυκνή βλάστηση, ψηλά βουνά, ποτάμια, χαράδρες, μα πάνω απ’ όλα οι πανέμορφες παραλίες της που προκαλούν δέος και σαγηνεύουν. Στο νότο, στην πλευρά του Αγίου Κηρύκου υπάρχουν προσβάσιμες παραλίες στο Πριόνι, τη Λευκάδα, το Ξυλοσύρτη, το Φάρο, το Δράκανο, το Κεραμέ και στα Θέρμα. Στον βορρά, το Κιόνι, το Αυγολυμί και η Λειβάδα, ενώ στην περιοχή του Ευδήλου υπάρχουν οι παραλίες στο Φύτεμα, στο Φλες, στο Κεραμέ, στο Κυπαρίσσι, Κάμπος-Οινόη και στο Καραβόσταμο . Για τους λάτρεις του surfing υπάρχει η Μεσακτή, με τους ιδανικούς ανέμους και την εύκολη πρόσβαση. Ιδιαίτερη όμως παραλία είναι και αυτή στον Να, η οποία απλώνεται στις εκβολές ενός ποταμού.
Η Ικαρία φημίζεται και για τις θερμές ραδιούχες ιαματικές πηγές της που είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένες για τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Υπάρχουν οκτώ φυσικές θερμοπηγές, που αναβλύζουν σε διάφορα σημεία του νησιού και αναζωογονούν σώμα και πνεύμα. Η πιο σημαντική λουτρόπολη είναι τα Θερμά ενώ ιαματικές πηγές υπάρχουν στον Άγιο Κήρυκο, στην Αγία Κυριακή και στην Λευκάδα
Το σχεδόν ανέγγιχτο – κυρίως ορεινό – τοπίο της, γεμάτο με πεύκα, βελανιδιές, κουμαριές, πλατάνια και κυπαρίσσια, κάνουν την Ικαρία αγαπημένο τόπο για όσους αγαπούν την πεζοπορία.
Το δάσος του Ράντη, στα δυτικά του νησιού, αποτελεί ένα από τα σπανιότερα μεσογειακά προϊστορικά δάση και εντάσσεται στο πρόγραμμα NATURA 2000. Το φαράγγι του ποταμού Χάλαρη, επίσης, είναι μοναδικής ομορφιάς με ιδιαίτερα είδη χλωρίδας και πανίδας. Στο νότο κυριαρχούν οι ελιές και οι τοπικές βερικοκιές με τα γευστικότατα «καριώτικα καϊσά».
