Νίκος Ελευθερόγλου: Είσαι σκέτο…παρακράτος
Όταν έγραφε ο Κώστας ο Τριπολίτης τους στίχους του «Επεμβαίνεις», εκεί κάπου στα 1981, το οποίο ερμήνευσαν οι αξέχαστοι Γιώργος Ζαμπέτας και Βίκυ Μοσχολιού, σίγουρα δεν θα μπορούσε να σκεφθεί τη διαχρονικότητα που θα είχε ένα απόσπασμα από το τραγούδι του.
Και αναφέρομαι στους κάτωθι στίχους: «Είσαι σκέτο παρακράτος, είσαι σκέτο παρακράτος , και προβοκατόρισσα…», που ερμήνευε με την μπάσα και χαρακτηριστική φωνή του ο Ζαμπέτας. Διότι σήμερα βλέπουμε κυβέρνηση και αντιπολίτευση να κατηγορούν η μία την άλλη για «παρακράτος», με αφορμή τα όσα διαρρέονται στα ΜΜΕ και αφορούν υποθέσεις καταγραφής είτε από την ΕΥΠ είτε από άλλες… πηγές.
Και πραγματικά, είναι εντυπωσιακό το ότι και οι δύο πλευρές ομολογούν ότι υπάρχει ένα… παρακράτος, το οποίο λειτουργεί και κάνει… παιχνίδι κατά το δοκούν, διαμορφώνοντας το πολιτικό σκηνικό εργαλειοποιώντας στην ουσία την πολιτική!
Αυτή η θεσμική εκτροπή περνά στα «ψιλά» και πραγματικά προκαλεί σοκ για το πώς την διαχειρίζονται τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Διότι αν η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, για οποιονδήποτε λόγο, υιοθετεί και αποδέχεται να ασκείται πολιτική και να εφαρμόζεται δικαιοσύνη με βάση τον ρόλο που θέλουν να παίξουν κάποιοι μοιράζοντας απομαγνητοφωνημένα κείμενα στα ΜΜΕ, τότε κάτι δεν πάει καλά στο πολίτευμά μας.
Θέλω να πιστεύω ότι τόσο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όσο και ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά και οι άλλοι αρχηγοί, όχι απλώς δεν υιοθετούν αλλά καταδικάζουν αυτές τις νοσηρές πρακτικές που όχι μόνο φέρνουν την Ελλάδα σε εποχές μακαρθισμού αλλά δυναμιτίζουν τους βασικούς πυλώνες πάνω στους οποίους δομείται ο κοινοβουλευτισμός.
Βιώματα τέτοια είχαμε πολλά στο παρελθόν (χαρακτηριστικά τα όσα είχαν αποκαλυφθεί στην περίοδο Κ. Καραμανλή, που «φωτογράφιζαν» τη μεγάλη μας «φίλη») και τα πληρώσαμε ακριβά.
Υποθέσεις που δεν εξιχνιάστηκαν ή… κάηκαν για να προστατευθούν όσοι παρακολουθούσαν με το αζημίωτο και άλλοι που έχτισαν καριέρα με βάση αυτές.
Ελάχιστη σημασία έχει ποιος θεωρεί τον εαυτό του σε αυτήν τη φάση κερδισμένο, από τις αποκαλύψεις.
Η ουσία και η αίσθηση που αναδύονται από αυτές τις ιστορίες είναι ότι, σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία, τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας οφείλουν να λειτουργούν με σεβασμό απέναντι στους πολίτες και στις δομές του κράτους, και όχι να κάνουν φέιγ βολάν τα όποια στοιχεία έχουν στη διάθεσή τους.
Διότι αν υποψιαστώ, εκτός των άλλων, ότι τα… βαλιτσάκια κυκλοφορούν ανεξέλεγκτα και κάποιοι κάνουν με αυτά… χρυσές μπίζνες, τότε απαιτείται εδώ και τώρα οι πολιτικοί αρχηγοί να συναντηθούν υπό την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να συνεννοηθούν πριν το… παρακράτος υποκαταστήσει το κράτος.
Τα φαινόμενα που βιώσαμε στο παρελθόν θα έπρεπε άπαντες να μας έχουν κάνει σοφότερους.
Οι λογικές της κλειδαρότρυπας και οι κασέτες στην Ομόνοια, μόνο κακό έκαναν στη δημοκρατία και στα κόμματα.
Αν κάποιοι έχουν παρανομήσει με όποιον τρόπο, η Πολιτεία οφείλει να πράξει τα δέοντα. Όχι όμως με το να υιοθετεί το ξεκατίνιασμα και μεθόδους που παραπέμπουν στην οδό Μάντισον, για τους γνωρίζοντες.
Ας το καταλάβουν άπαντες και να βάλουν τέλος στον κατήφορο και στον… χαρτοπόλεμο του παρακράτους. Διότι κάποιος αποκτά δύναμη όταν το κράτος, οι νόμοι και οι θεσμοί τού την παραχωρούν.
Και όταν το κράτος παραχωρεί δύναμη και λόγο στο όποιο παρακράτος, με όποιο πρόσχημα και εάν χρησιμοποιεί, στο τέλος είναι χαμένοι όλοι. Ας το σκεφθούν καλά, πριν να είναι αργά και να θεσπίσουν, εάν χρειαστεί, νέο πλαίσιο μια και οι σημερινές τεχνολογικές εξελίξεις δημιουργούν οργουελικό περιβάλλον…
του Νίκου Ελευθερόγλου , από το Παρασκήνιο
