Οι Τούρκοι και τα ….ξύλινα τείχη

Του Νίκου Ελευθερόγλου

Τελικά σε όλον τον κόσμο διαβάζουν την ελληνική Ιστορία, διδάσκονται από αυτήν, την αντιγράφουν όπου και με όποιον τρόπο μπορούν, με εξαίρεση μια χώρα. Και αυτή δεν είναι άλλη από την Ελλάδα. Δεν θα αναφερθώ στις ΗΠΑ (που σήμερα εορτάζουν την Ημέρα Ανεξαρτησίας σε ένα πρωτοφανές διχαστικό κλίμα) αλλά στην προσφιλή μας γείτονα, την Τουρκία. Όπως εγκαίρως σάς είχα γράψει από αυτήν τη φιλόξενη «γωνιά» του «ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟΥ» (που διαβάζουν και αντιγράφουν με επιμέλεια γνωστοί-άγνωστοι συνάδελφοι), τόσο το Βερολίνο όσο και η Ουάσινγκτον επιδιώκουν χρόνια τώρα να μας σύρουν σε έναν διάλογο με την Άγκυρα για το θέμα της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου. Ο τελευταίος πρωθυπουργός που δέχτηκε πιέσεις ήταν ο Κώστας Καραμανλής, μια και στη συνέχεια ο Γιώργος Παπανδρέου ξανάνοιξε την πόρτα των μυστικών διαπραγματεύσεων με τον Ερντογάν για το θέμα, αλλά η ανατροπή του από τους τότε συντρόφους του «φρέναρε» τις διαδικασίες.

Ήταν τότε που εμφανίζονταν οι Παπανδρέου – Ερντογάν με το… γαλάζιο, τιρκουάζ για άλλους κασκόλ, που αποτελούσε το σύμβολο του παντουρκισμού και ο δικός μας το είχε βάλει καμαρωτός-καμαρωτός. Ας είναι, αυτά ανήκουν στο παρελθόν και δεν θέλω να ξύνω πληγές. Όπως πάλι σάς είχαμε γράψει, ο Ερντογάν θα χρησιμοποιούσε το θέμα της Αγια-Σοφιάς ως διαπραγματευτικό χαρτί, όπως και γίνεται.

Ας πάμε όμως στα νεότερα, και αυτά αφορούν τον τίτλο του σημερινού «συστημένου» περί «ξύλινων τειχών». Όταν ο Ξέρξης, το 480 π.Χ., σάρωνε με τα στρατεύματά του τον ελλαδικό χώρο, υπήρξαν δύο ερμηνείες στον χρησμό της Πυθίας «το ξύλινο τείχος απόρθητο θα μείνει». Η μία ήταν η παραδοσιακή, που έμοιαζε και απολύτως λογική. Κάποιοι έσπευσαν να κατασκευάσουν έναν φράχτη «από θυρόφυλλα και ξύλα γύρω από την Ακρόπολη». Η δεύτερη ήταν η ιδιοφυής του Θεμιστοκλή, ο οποίος έπεισε τους περισσότερους Αθηναίους και έλεγε ότι τα «ξύλινα τείχη» είναι τα καράβια, και αυτά θα προστατεύσουν την Αθήνα. Η συνέχεια της ιστορίας είναι γνωστή από τον Ηρόδοτο. Από τότε τα… ξύλινα τείχη της Ελλάδας, το Πολεμικό Ναυτικό μας, έγραφε ιστορία και, όσο και να ενοχλούσε τους κατά καιρούς σουλτάνους, είχαν στην πράξη μετατρέψει το Αιγαίο σε ελληνική λίμνη. Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, λόγω μνημονίων και όχι μόνο, το Πολεμικό μας Ναυτικό δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται, και μόνο ο πατριωτισμός κάποιων το κρατάει ζωντανό και μάχιμο. Οι Τούρκοι γνωρίζουν ότι είναι η δική τους ευκαιρία να ανατρέψουν αυτήν την ελληνική κυριαρχία.

Μεθοδικά στήνουν πίσω από την πλάτη μας το νέο τους σχέδιο για να δημιουργήσουν τα δικά τους «ξύλινα τείχη». Ετοιμάζουν δύο ναυτικές βάσεις. Η μία στην Αλβανία και η άλλη στη Λιβύη, με στόχο να στήσουν μια «τανάλια» βόρεια και νότια της Ελλάδας. Ήδη στην Τρίπολη έγινε η… επιθεώρηση της παλιάς βάσης από Τούρκους αξιωματούχους και το σχέδιο υλοποιείται βήμαβήμα. Εάν η Τουρκία μετασχηματιστεί και σε ναυτική δύναμη, τότε οι ισορροπίες στο Αιγαίο θα ανατραπούν και θα αποκτήσει ισχύ στην Ανατολική Μεσόγειο. Τα γράφουμε αυτά εγκαίρως, ώστε κάποιοι να θυμηθούν τα εγχώρια «ξύλινα τείχη» και να χαράξουν στρατηγική, που θα αντιμετωπίζει τις προκλήσεις τού σήμερα. Διότι αν συνεχίσουμε έτσι, δεν θα υπάρχει αύριο και θα έχουμε χάσει τη μάχη πριν καν την δώσουμε…
το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο