Το μαρτυρικό τέλος του Χρυσοστόμου Σμύρνης

Από ανάρτηση του καλού φίλου Γρηγόρη Μπλαβέρη…
ΑΓΙΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Χρυσόστομος Καλαφάτης (1867 – 27.8.1922)

Του δόθηκε η ευκαιρία να φύγει…
Οι άλλοι Αρχιερείς και οι Πρόκριτοι τον πιέζουν και τον προτρέπουν να τους ακολουθήσει, να φύγει και να γλυτώσει.
Ο Γάλλος κι ο Αμερικάνος Πρόξενος και ο Καθολικός Αρχιεπίσκοπος Σμύρνης του έχουν εξασφαλίσει θέση σε πλοίο της γραμμής και τον παροτρύνουν να τον συνοδεύσουν και να τον επιβιβάσουν οι ίδιοι στο πλοίο που βρίσκεται στην προκυμαία.

Ομως ο Μητροπολίτης Σμύρνης Χρυσόστομος αρνείται, ” Παράδοσις του Ελληνικού κλήρου αλλά και καθήκον του καλού Ποιμένος είναι να παραμείνει με το ποίμνιόν του” τους απαντά…

Μέχρι την τελευταία στιγμή αγωνίζεται να πετύχει προστασία για το ποίμνιό του -ντόπιων και προσφύγων από όλη τη Μικρά Ασία που έχουν συρρεύσει κατά χιλιάδες στη Σμύρνη- από τους “Συμμάχους”. Διαθέτει την αυλή της Μητρόπολης για τη στέγασή τους, διανέμει συσσίτιο, κλινοσκεπάσματα, φάρμακα. Προσπαθεί να τους εμψυχώσει εξηγώντας τους από τον Αμβωνα της Αγίας Φωτεινής περικοπές της Μεγάλης Εβδομάδας, της Εβδομάδας των Παθών για τη Σμύρνη και για τους ίδιους. Τα λόγια του είναι βάλσαμο για τις ψυχές τους.

Συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Νουρεντίν Πασά, ο οποίος τον μισεί και θέλει όχι απλά να τον σκοτώσει αλλά και να τον ταπεινώσει…
Περνάει από “δίκη”, με λαϊκούς “δικαστές”, οι οποίοι τον προπηλακίζουν μέσα στην αίθουσα του “Δικαστηρίου” .

Καταδικάζεται σε θάνατο, όμως ο Εθνομάρτυρας Χρυσόστομος δεν πτοείται, έχει μιά “θεϊκή γαλήνη στο πρόσωπό του”. Στο προαύλιο του Φρουραρχείου παραδίδεται από το Νουρεντίν Πασά στο μανιασμένο όχλο. ” Η ορδή των φονιάδων ορμά, δεν έχουν όπλα – θα ήταν πολύ ευσπλαχνικός ο θάνατος. Με τα χέρια τους, με πέτρες και ξύλα κτυπούν το Χρυσόστομο. Του ξεριζώνουν αλαλάζοντας με μανία, τα κατάλευκα γένια του. Το αίμα τρέχει άφθονο. Ενας βαστάζος με το μαχαίρι του βγάζει το ένα μάτι. Μέσα σε λίγα λεπτά ο Χρυσόστομος έχει τυφλωθεί . Τα μαλλιά και τα γένια του έχουν ξεριζωθεί, το πρόσωπό του είναι μία τεράστια πληγή – τον έχουν γδάρει κυριολεκτικά . Δεν βαδίζει πλέον τον σέρνουν … κι όμως δεν παραπονείται, δεν ικετεύει, δεν λυγίζει στον Τούρκο. Μόνο την τελευταία στιγμή , την ώρα που σωριάζεται αφήνοντας την τελευταία πνοή του αναφωνεί <<Θεέ μου>> . Ο Χρυσόστομος είναι νεκρός αλλά το μαρτυρικό τέλος του τον μεταβάλει σε αθάνατο …” .

Στη Μνήμη του Εθνομάρτυρα- Συμβόλου του Μικρασιατικού Ελληνισμού- Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσοστόμου και των Προκρίτων Σμύρνης Τσουρουκτσόγλου και Κλιμάνογλου οι οποίοι μαρτύρησαν μαζί του στις 27.8.1922 και όλων όσων χάθηκαν τέτοιες ημέρες το 1922 στην Μικρασιατική καταστροφή…

ΑΘΑΝΑΤΟΙ !

ΥΓ. Το εντός εισαγωγικών απόσπασμα είναι από το βιβλίο του Γιάννη Π. Καψή “Χαμένες Πατρίδες” , εκδόσεις Νέα Σύνορα- Λιβάνη.
ΥΓ.2 Ο Χρυσόστομος Καλαφάτης στη διάρκεια του Μακεδονικού Αγώνα διετέλεσε Μητροπολίτης Δράμας με σπουδαία εθνική δράση!
ΥΓ.3 Ο Χρυσόστομος Σμύρνης στις 4.11.1992 κατατάχθηκε στους Αγίους της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.