Ν.ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΛΟΥ: ΜΕΤΑ ΤΟ… ΑΙΜΑ ΣΤΗΝ ΑΡΕΝΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΝ;

ΝΙΚΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΓΛΟΥ

[email protected]

Ευθύνες για την τραγωδία στο Μάτι υπάρχουν. Ο καταλογισμός τους σε επιχειρησιακό και σε πολιτικό επίπεδο αρχίζει να γίνεται, έστω και ετεροχρονισμένα. Το… αίμα λοιπόν χύθηκε στην πολιτική-κομματική αρένα, όπως ζητούσαν σχεδόν όλες οι πτέρυγες της Βουλής, με τις καρατομήσεις, οι οποίες θα ολοκληρωθούν με τον ανασχηματισμό.

Το ερώτημα είναι τι θα γίνει την επόμενη μέρα. Δηλαδή αν η τραγωδία αυτή ανοίξει τα μάτια όλων των πολιτικών δυνάμεων, ώστε να μη θρηνήσουμε και άλλους νεκρούς από τους λάθος λόγους. Το κομβικό και αφετηριακό σημείο σίγουρα δεν είναι τα νέα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τις θέσεις αλλά η αλλαγή κουλτούρας. Τόσο όσον αφορά τους πολίτες αλλά κυρίως όσον αφορά το κράτος.

Εκείνο που καλούνται να συνειδητοποιήσουν είναι το αυτονόητο. Αυτό που βιώνουμε όλες και όλοι. Oτι το κλίμα έχει αλλάξει. Και η Ελλάδα είναι ανοχύρωτη χώρα σε ό,τι αφορά τις ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται, γιατί πολύ απλά είχε δημιουργηθεί για να λειτουργεί σε ιδανικές συνθήκες.

Καλούνται λοιπόν άπαντες να αφήσουν στην μπάντα τις κόντρες και τις διαφωνίες και να σχεδιάσουν σοβαρά πώς θα είναι οι νέες πόλεις και οικισμοί. Η κυβέρνηση και τα κόμματα καλούνται να βρουν τους καλύτερους για να σχεδιάσουν την Ελλάδα, που θα αντέχει στη νέα κλιματική εποχή, που περιλαμβάνει ξηρασίες και πλημμύρες. Που θα αλλάζει το τοπίο όχι μόνο περιβαλλοντολογικά αλλά οικονομικά και κοινωνικά και θα μας αιφνιδιάζει. Είμαστε τυχεροί, γιατί η χώρα μας έχει φυσικούς πόρους, ήλιο, νερό και θάλασσα, και καλείται να τους αξιοποιήσει με τέτοιον τρόπο ώστε να μη γίνονται κατάρα, αντί για ευλογία.

Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση που καλούνται να απαντήσουν οι κομματικοί σχηματισμοί, ώστε από κοινού να «σπάσουν αβγά». Να υλοποιήσουν δηλαδή πολιτικές που δεν θα βασίζονται σε πελατειακές σχέσεις και υποχρεώσεις. Να δώσουν στους πολίτες την αίσθηση ότι κανείς δεν είναι διατεθειμένος να παίξει μικροκομματικά παιχνίδια. Αντίθετα, είναι αποφασισμένος να αλλάξει νόμους, να κλείσει πόρτες και παράθυρα και το κυριότερο να εφαρμόσει αποφάσεις που ενδέχεται να έχουν πολιτικό κόστος.

Για να γίνουν πράξη αυτές οι αλλαγές, χρειάζεται η ενεργοποίηση της κοινωνίας. Να εξηγηθεί στους πολίτες για ποιον λόγο πρέπει να γίνουν τώρα αυτές οι αλλαγές και κυρίως τι οφέλη θα έχουν οι ίδιοι. Να καταλάβουν ότι οι πόλεις που έχουν κτιστεί κοντά στις πόλεις δεν είναι ούτε ασφαλείς ούτε βιώσιμες. Και πρέπει να αλλάξουν όχι μόνο τον τρόπο που κτίζονται, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις να αλλάξουν και το φυσικό περιβάλλον μέσα στο οποίο αναπτύσσονται.

Για την ώρα -με θλίψη το λέω- δεν έχω δει τους κ. Τσίπρα και Μητσοτάκη να σκέπτονται να καλέσουν αρχικά τους τεχνοκράτες τους, ώστε στη συνέχεια από κοινού να καταστρώσουν έναν σχεδιασμό που θα αφορά τις πόλεις και τα χωριά του μέλλοντος. Αντιθέτως μετά την αρχική συναίνεση παρατηρούμε έναν διαγκωνισμό μεταξύ των κομμάτων, που όχι μόνο δεν μας κάνει σοφότερους, αλλά μας γυρίζει πάλι πίσω.

Με το να κλείνουμε το μάτι στην πόλωση, το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να κρατήσουμε «ζωντανό» το δαδί που θα μας κάψει άλλη μία φορά. Θα το καταλάβουμε ή όχι άραγε; Πόσο ακόμη πρέπει να κλάψουμε τους ζωντανούς και τους νεκρούς αυτού του τόπου; Ακόμη πόσο αίμα πρέπει να χυθεί στην αρένα;