Ο αεροπορικός μαραθώνιος της AEGEAN

Γράφει ο: Φίλης Καϊτατζής

Μεγαλώσαμε, ωριμάσαμε, βιώσαμε τοπικές και διεθνείς κρίσεις, κάναμε λάθη αλλά με επιμονή πετύχαμε πολλά, ίσως περισσότερα από όσα περίμενε ο ιδρυτής της εταιρείας (Θεόδωρος Βασιλάκης ) ,έλεγε με υπερηφάνεια ο πρόεδρος της Aegean εταιρείας Ευτύχης Βασιλάκης στα μέσα Φεβρουαρίου, όταν η AEGEAN παρουσίαζε σε μια μεγαλοπρεπή τελετή ,τα τρία αεροπλάνα τύπου Α320neo και Α321neo ,από τα συνολικά 46που έχει παραγγείλει στην κατασκευάστρια γαλλογερμανική εταιρεία Airbus.
Λίγες μέρες πριν ο πρόεδρος της Aegean Airlines, Ευτύχης Βασιλάκης, σε διαδικτυακή συνομιλία με τίτλο Rethink που διοργάνωσε η Endeavor Greece , αναφερόμενος στις προκλήσεις του αεροπορικού κλάδου με φόντο τον COVID19 είπε μεταξύ άλλων : Το πιο δύσκολο για μας στην αρχή ήταν από τις 24 Φεβρουάριου, να πούμε στο επιβατικό κοινό, μπαίνετε στο αεροπλάνο δεν πειράζει, αν τηρείτε την διαδικασία.

Αυτό που τις πρώτες μέρες φαινόταν απλό, όσο περνούσαν οι μέρες φαινόταν προφανώς λιγότερο απλό και όλη αυτή η περίοδος, αυτή η συζήτηση για ένα μήνα, ποιες πτήσεις να ακυρώσουμε, πόσο να πετάμε όσο αδειάζουμε, πόσο πρέπει να συνεχίσουμε, ήταν ένα δίλημμα που σε μας κράτησε από τις 25 Φεβρουαρίου μέχρι τις 6 Μαρτίου, που ουσιαστικά αναστείλαμε τις πτήσεις.

Η φάση που μπαίνουμε τώρα, η οποία για κάποιους είναι επιστροφή στην κανονικότητα, δεν ισχύει για μας. Εμείς, για να γυρίσουμε στα επίπεδα δραστηριότητας που ήμασταν πριν την κρίση, θα πάρουμε δύο με τρία χρόνια. Δυστυχώς είναι μονόδρομος η μείωση του κόσμου που ασχολείται μαζί μας και είναι άμεση η δυσκολία που θα έχουμε, η επιλογή ή ο τρόπος που θα γίνει.

Το να μιλήσουμε αυτή τη στιγμή για συμπεράσματα και μαθήματα όταν βρισκόμαστε στην πρώτη φάση ενός Μαραθωνίου είναι πάρα πολύ νωρίς. Αυτό που νομίζω έχουμε καταλάβει όλοι είναι ότι τα όρια του επιχειρηματικού ρίσκου, τα όρια του υγειονομικού ρίσκου, τα όρια της διαφοροποίησης μιας εταιρείας, μιας κοινωνίας, μιας χώρας είναι άπειρα μεγαλύτερα από αυτά που φανταζόμασταν. Πήγαμε από το ρετιρέ στο υπόγειο σε λιγότερο από ένα μήνα. Σήμερα η εταιρεία μπορεί να λειτουργεί, αλλά ουσιαστικά είναι σαν να έχει κλείσει καθώς έχουμε το 0,05% των εσόδων μας ανά ημέρα. Αυτό που δουλεύουμε πρώτο, είναι το σενάριο του πόσο αντέχουμε χωρίς να αλλάξει το καθεστώς, το ότι ουσιαστικά είμαστε περιορισμένοι στη λειτουργία. Το πρώτο πράγμα που οφείλουμε να διασφαλίσουμε στην εταιρεία, στους εργαζόμενους, στη χώρα, έχει να κάνει με το να διασφαλίσουμε ότι μπορούμε να είμαστε εδώ και την επόμενη μέρα.

Αυτή τη στιγμή, αυτό που κάνουμε, είναι ότι δουλεύουμε για να επεκτείνουμε το διάστημα στο οποίο μπορούμε να συνεχίσουμε να λειτουργούμε, χωρίς να έχουμε ζήτηση ουσιαστική, χωρίς να έχουμε πελατεία ουσιαστική».
Σύμφωνα με την Διεθνή Ένωση Αερομεταφορών ΙΑΤΑ, ένα στα δύο επιβατηγά αεροσκάφη είναι καθηλωμένο στο έδαφος με τις αεροπορικές να έχουν περιορίσει πάνω από 70% τη δυναμικότητά τους από τον περασμένο Ιανουάριο. Η πτώση των τιμών του πετρελαίου ευνοεί μεν τη μείωση των μεταβλητών δαπανών που όμως, αντιστοιχούν στο 51% του συνολικού κόστους των αερομεταφορέων. Οι εκτιμήσεις της ΙΑΤΑ αναφέρουν ότι οι αεροπορικές εταιρίες , που πλήττονται από το νέο κορωνοϊό χρειάζονται έκτακτη οικονομική βοήθεια που αγγίζει τα 200δις δολάρια.