Β. Πολίτης: Ο θαλάσσιος τουρισμός και το επαγγελματικό Yachting

Όταν είσαι ένα κράτος που έχει 15.500 χιλ. ακτογραμμή, ένα νησιωτικό σύμπλεγμα με 6.000 νησιά, νησίδες, βραχονησίδες, ατελείωτες φυσικής ομορφιάς παραλίες, κολπίσκους και πάνω από 300 μέρες ηλιοφάνεια τον χρόνο , τότε σίγουρα έχεις όλες τις προϋποθέσεις για να έχεις δυναμική και γρήγορη ανάπτυξη στον τομέα του θαλάσσιου τουρισμού σου.

Τι είναι όμως ο θαλάσσιος τουρισμός για την Ελλάδα; Είναι 2,7 δις ευρώ από έσοδα που προέρχονται από το επαγγελματικό γιώτινγκ/κρουαζιέρα και τα τέλη ελλιμενισμού στις μαρίνες που αντιστοιχούν στο 1,41% του ΑΕΠ της χώρας, είναι περίπου 60.000 θέσεις εργασίας( 50 διαφορετικές ειδικότητες και συναφή επαγγέλματα που ασχολούνται στον χώρο) που στο σύνολο αντιστοιχούν στο 4.8% του εργατικού δυναμικού στον τομέα του τουρισμού, είναι περίπου 750.000 τουρίστες που αντιστοιχούν στο 3% του συνόλου των τουριστών που έρχονται στην Ελλάδα, είναι 23.537 σκάφη (17.428 ιδιωτικά, 6.109 επαγγελματικά) που ταξιδεύουν στα Ελληνικά νησιά και ενισχύουν οικονομικά τις τοπικές κοινωνίες 5 μήνες περίπου κάθε χρόνο, είναι το απέραντο γαλάζιο και μπλε που υπάρχει σε όλο το Αιγαίο και το Ιόνιο πέλαγος.

Ο θαλάσσιος τουρισμός αποτελεί το συνδετικό στοιχείο των δύο ισχυρότερων οικονομικών πυλώνων της χώρας, της ναυτιλίας και του τουρισμού. Για να έχεις όμως θαλάσσιο τουρισμό που έχει δυναμική και προοπτικές ανάπτυξης πρέπει να χαράξεις εθνική στρατηγική και να εφαρμόζεις μία πολιτική ορθολογισμού και εξωστρέφειας με σκοπό τον περιορισμό της γραφειοκρατίας και των δυσλειτουργιών του δημοσίου που έχουν δυσμενή επίδραση στον κλάδο και τους επιχειρηματίες του.

Δεν μπορεί να ζητάς να πληρώνουν οι ιδιοκτήτες των επαγγελματικών σκαφών ΦΠΑ 24% στα ναυλοσύμφωνα (ευτυχώς φέτος λόγω κορονοιου παρέμεινε στα περσινά επίπεδα στο 12%) και αυξημένα τέλη στις μαρίνες , όταν δεν έχεις αξιόλογες μαρίνες και θέσεις ελλιμενισμού (η Ελλάδα είναι τελευταία σε θέσεις σε όλη την Ανατ. Μεσόγειο 12.769 με πρώτη την Γαλλία με 196.200 ενεργές θέσεις), η να μην δίνεις φορολογικά προνόμια και ελαφρύνσεις στους επιχειρηματίες του κλάδου ,όταν υπάρχουν κράτη ανταγωνιστικά όπως η Κροατία, η Τουρκία, η Κύπρος, η Ιταλία και πρόσφατα και η Αλβανία (Τουρκία, Κροατία ΦΠΑ 0% και 6% αντίστοιχα) που δίνουν δελεαστικά οικονομικά κίνητρα στους επιχειρηματίες του γιώτινγκ και των διαχειριστριών εταιρειών σε μαρίνες, οι οποίοι με την σειρά τους βέβαια προσφέρουν ένα τελικό προϊόν στους τουρίστες σε ένα πολύ χαμηλό κόστος.

Παράδειγμα γραφειοκρατίας

Ενδεικτικό παράδειγμα της ελληνικής γραφειοκρατίας είναι ο βασικός νόμος Ν. 4256/2014 που διέπει ως κανονιστικό πλαίσιο την λειτουργία του επαγγελματικού γιώτινγκ, έχει 38 διαφορετικές τροποποιήσεις και αναθεωρητικές διατάξεις που η μια αναιρεί την άλλη και εμφανίζεται τελικά το φαινόμενο η κάθε επιτόπια λιμενική αρχή να ερμηνεύει τον νόμο με διαφορετικό τρόπο (θεώρηση απόπλου, θεώρηση ή μη της κατάστασης των επιβαινόντων, διακοπή ή παράταση ναύλου κλπ, ηλεκτρονικό μητρώο, πληρωμή ΤΕΠΑΥ κ.λπ.), το δε ΦΠΑ ως προς την αγορά επαγγελματικών σκαφών για πάνω από 12 μέτρα να μην πληρώνεται και για κάτω από 12 μέτρα να πληρώνεται εξ ολοκλήρου (πρωτάκουστος αυτός ο διαχωρισμός μεταξύ επαγγελματικών σκαφών που υιοθετήθηκε από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ) και άλλα πολλά ευτράπελα που η δημόσια διοίκηση αντί να βοηθά τον κάθε επιχειρηματία του γιώτινγκ του δυσκολεύει την ζωή φθάνοντας τον στα όρια να πει «…δεν αλλάζω τελικά σημαία στο σκάφος μου γιατί με την ελληνική δεν πρόκειται ποτέ να βρω άκρη ποτέ».

Αποκορύφωμα βέβαια του σκληρού γραφειοκρατικού προσώπου της δημόσιας διοίκησης ήταν την περίοδο των περιοριστικών μέτρων απόπλου/κατάπλου σε λιμένες της επικράτειας λόγω κορωνοιου , νεότευκτα επαγγελματικά σκάφη που αναγκαστικά είχαν αποπλεύσει από ναυπηγεία της Γαλλίας, Ιταλίας- προτού εφαρμοσθούν τα μέτρα για να έρθουν στην Ελλάδα- όταν κατέπλευσαν σε ελληνικές μαρίνες εισέπραξαν υπέρογκα πρόστιμα που δεν συνάδουν ούτε με την λογική ούτε με την πρακτική εφαρμογή του εθιμικού δικαίου (περιπτώσεις κατάπλου σε προηγούμενα χρόνια) ούτε βέβαια για τους λόγους ανωτέρας βίας (τα σκάφη δεν μπορούσαν να μείνουν μεσοπέλαγα χωρίς τρόφιμα, καύσιμα, με έλληνες πολίτες πλήρωμα που δεν μπορούσαν να επαναπατρισθούν κ.λπ.).

Συμπερασματικά , ο θαλάσσιος τουρισμός με όλες του τις μορφές (Γιώτινγκ, Μαρίνες , Κρουαζιέρα, Καταδυτικός κ.λπ.) είναι προστιθέμενη αξία για την Ελληνική οικονομία και αναμφισβήτητα έχει προοπτικές μεγάλης ανάπτυξης , αποφέροντας τεράστια έσοδα και οφέλη στο κράτος, χρειάζεται όμως εθνική στρατηγική και ταυτόχρονα πολιτική βούληση και θέληση μαζί με τους κατάλληλους ανθρώπους στις κατάλληλες θέσεις για να νικήσουν το τέρας της γραφειοκρατίας φέρνοντας επιτέλους την Ελλάδα στην θέση που της αξίζει παγκοσμίως ,στην κορυφή του επαγγελματικού γιώτινγκ και των υψηλών προδιαγραφών και υπηρεσιών δικτύου μαρίνων και τουριστικών λιμένων σε όλη την χώρα.