Κάθαρση: Στο ίδιο έργο θεατές
Δυστυχώς για άλλη μια φορά το πολιτικό σκηνικό… όζει. Τα όσα αποκαλύπτονται τις τελευταίες ημέρες γυρίζουν το… ρολόι πολλά χρόνια πίσω, επιβεβαιώνοντας τελικά ότι το πολιτικό σύστημα δεν διδάχτηκε τίποτε από το παρελθόν. Παρακολουθήσεις, κοριοί, υποκλοπές και διάλογοι-σοκ συνθέτουν μια ατμόσφαιρα, που απομακρύνει τους πολίτες από την πολιτική.
Εκτός εάν αυτός είναι ο στόχος. Να αηδιάσουν οι εναπομείναντες εραστές του Πολιτεύματος και να φύγουν από το σκηνικό και η πολιτική να γίνει υπόθεση λίγων. Κάτι σαν κλειστό κλαμπ, που θα αποφασίζει ποιοι θα έχουν το δικαίωμα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι. Και αυτό είναι ό,τι χειρότερο για τη δημοκρατία και τον κοινοβουλευτισμό.
Τώρα γιατί φτάσαμε εδώ, ο λόγος είναι ένας και μόνος. Η διαχρονική ατιμωρησία. Διότι εγκλήματα έχουν γίνει, τιμωρία όμως για τη συντριπτική πλειονότητα των υποθέσεων δεν υπήρξε. Και τα όσα βλέπουμε δημόσια να καταγράφονται μεταξύ κορυφαίων λειτουργών της Δικαιοσύνης μπορούν να εξηγήσουν το τις πταίει για όλα αυτά.
Οι πολίτες, έκπληκτοι, παρακολουθούν και μαθαίνουν, ακούν και βλέπουν τι γίνεται πίσω από την κουρτίνα. Πόσο βαθιά ριζωμένες είναι οι αντιλήψεις κάποιων, ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας. Ανθρώπων που θεωρούν τα πάντα… μαγαζιά και λεφτά. Ανθρώπων που πιστεύουν ότι οι θεσμοί και οι κανόνες πρέπει να λειτουργούν για τους αδύναμους.
Θα έλεγα ότι περιμένω με ενδιαφέρον τον φυσικό δικαστή να κρίνει όλα όσα αποκαλύπτονται αυτόν τον καιρό. Δυστυχώς η προϊστορία δεν με κάνει αισιόδοξο, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Η ελπίδα, ως γνωστόν, πεθαίνει τελευταία.
Εκείνο βέβαια που μου προκαλεί θλίψη είναι ότι όλα αυτά αποκαλύπτονται την ώρα που έχουμε μπροστά μας ένα καλοκαίρι και κυρίως ένα φθινόπωρο, που ενδέχεται να ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις. Τόσο στα εθνικά θέματα όσο και στα οικονομικά. Η Τουρκία είναι προ των… πυλών και το ταμείο των πολιτών και των επιχειρήσεων είναι στο «κόκκινο».
Η οικονομία πιθανότατα θα βρεθεί προ ενός παρατεταμένου σοκ. Μακάρι στη Σύνοδο Κορυφής να πειστούν οι χώρες του Βορρά και να μην μπλοκάρουν την πρόταση της Κομισιόν. Ήδη θα έπρεπε να έχουν πάρει μέτρα για να στηρίξουν την ΕΕ απέναντι σε μια ύφεση που εξελίσσεται και κανείς δεν ξέρει πού και πόσο θα φτάσει.
Μακάρι ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αλλά και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας να «καθαρίσουν» τις αυλές τους και να τραβήξουν μπροστά.
Να απομακρύνουν τα τοξικά πρόσωπα και τα… άνθη του κακού που δηλητηριάζουν τους ίδιους και την κοινωνία.
Ο τόπος δεν έχει την πολυτέλεια να ζήσει ξανά διχασμούς και πόλωση.
Δεν έχει την πολυτέλεια να απαξιώσει για άλλη μια φορά τους πολιτικούς και την πολιτική.
Και φυσικά, θα είναι για άλλη μια φορά τραγικό για την ποιότητα της δημοκρατίας μας ακόμη ένα έγκλημα να μην έχει τιμωρία.
Διότι η τερατογένεση του λαϊκισμού περιμένει πάλι πίσω από την πόρτα.
Και εάν την ανοίξουμε ξανά, δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία για κανέναν.
του Νίκου Ελευθερόγλου
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Παρασκήνιο
